'Geloof de kinderen'

Iedere dag gedurende de zeven maanden dat Michaels als lerares op Wee Care werkte, van september 1984 tot april 1985, verkrachtte en misbruikte ze de kinderen volgens de aanklagers met messen, vorken, een houten lepel en Lego-steentjes. De Officier van Justitie beweerde dat ze dit allemaal had gedaan zonder opgemerkt te worden door collega's, ouders en andere bezoekers van de school, en eveneens onopgemerkt door iedereen die in de kerk werkte of de kerk bezocht. [...]

Ongestoord had Michaels volgens de Officier van Justitie ook pindakaas van de geslachtsdelen van de kinderen gelikt, hen naakt piano laten spelen, haar urine laten drinken en hen cake laten eten die gemaakt was van haar uitwerpselen. [...]

De rechtszaken steunen bijna altijd slechts op de getuigenissen van kleine kinderen. Deze verklaringen eisen meer en meer slachtoffers, die steeds meer bizarre, wrede en lugubere daden op hun geweten zouden hebben. In al deze zaken wordt op grote schaal gebruik gemaakt van kindermisbruik-'specialisten' en 'onderzoekers' die er in volharden dat ouders, aanklagers en jury-leden de kinderen moeten geloven. [...]

De aanklagers lieten experts in de rechtszaal getuigen dat kinderen die het seksueel misbruik dat hun overkomen is ontkennen, niet moeten worden geloofd. Geloof de kinderen betekende blijkbaar voor degenen met de beschuldigende vinger: geloof de kinderen alleen als ze zeggen te zijn misbruikt. [...]

Over vele jaren zullen mensen zonder twijfel dezelfde vragen stellen over ons tijdperk - een tijd waarin het al voldoende is om door anonieme bronnen te worden beschuldigd, om de onderzoekers van stal te halen, een tijd waarin de jacht op kinderlokkers een nationale ziekte is geworden.

bron: Artikel < 'Geloof de kinderen' - Kelly Michaels zou twintig kleuters sexueel hebben misbruikt en werd veroordeeld tot 47 jaar gevangenisstraf > door Dorothy Rabinowitz; De Nieuwe Revu; ong. september 1990