De macht van de hokjes

Seksualiteit is geen geïsoleerd gegeven. Opvoeders die op dit punt verboden uitvaardigen, zullen ook in andere opzichten aanvaarding van hun gezag eisen. Ook zullen ze gemakkelijk hun kinderen uit willen 'lenen' aan andere gezagsdragers, bijvoorbeeld op school. Een autoritaire opvoeding zal samengaan met het aan kinderen onthouden van seksualiteit. Wel zijn 'seksuele handelingen onder dwang' veel voorkomend. Maar dit zijn dan ook ouder-kind verhoudingen waarin niet seksualiteit, maar geweld toonaangevend is [...].

Maar waar kinderen wel worden grootgebracht met de vanzelfsprekendheid van lichamelijke intimiteit, zullen ouders al snel een eksclusief bezitsrecht daarop claimen. Pedoseksualiteit is met name ook zo bedreigend omdat het opvoeders kan konfronteren met het gevoel dat ze zelf tekort geschoten zijn in hun liefde en seksuele aandacht. [...]

Zolang pedoseksualiteit in de taboesfeer ligt wordt het tegenstanders ervan gemakkelijk gemaakt om oudere-jongere verhoudingen verdacht te maken. Men spreekt wel van 'sekundaire gevolgen die primair lijken'. Dat wil zeggen dat schade die aan kinderen wordt berokkend, verklaard wordt uit het kontakt zelf, terwijl die in feite het gevolg is van de reakties daarop van de buitenwereld. [...]

De Roze Driehoek [geeft De Verkeerde K(r)ant uit] zegt zelf in een van haar uitgaven: "Door nú kinderen informatie en positieve voorbeelden te geven willen wij voorkomen dat er straks wéér zo'n generatie van gefrustreerde, angstige, zich schuldig voelende, bevooroordeelde, getraumatiseerde, diskriminerende mensen rondloopt, die hun bekrompen ideeën weer doorgeven aan hùn kinderen".

bron: Artikel 'De macht van de hokjes' door Ton Geurtsen; DILEMMA; juli/augustus 1987