De trots van de pedohater

Door: Spectre

Hoe trots moet je zijn om een pedohater te zijn? Dat vroeg ik mij af na 2 jaar onderzoek op het internet en het rondzwerven op "anti-pedo-sites". Wat mij meteen al opviel was de vaak ongelooflijk agressieve toonzetting van deze sites. De naam sprak vaak al boekdelen. Een mooi voorbeeld is de beroemdste kinderbeschermer van allemaal, de Amerikaan Mike Echols, een voormalig pedofiel die het licht heeft gezien. Zijn site heet B.A.M. en staat voor: Better A Millstone. Volgens Mike Echols staat er letterlijk in de bijbel dat alle pedofielen met een molensteen aan de nek gebonden in het water moeten worden gegooid. Vreemd genoeg ben ik deze of soortgelijke tekst nooit in een Nederlandse bijbel tegengekomen. Maar het kan natuurlijk zijn dat de Amerikanen een geheel eigen versie hebben, het is immers ook: God bless America, de rest van de wereld lijkt niet mee te tellen voor het land van de onbegrensde waanzin. Het land waar je op een leeftijd van amper 15 jaar nog niet mag masturberen, maar waar je dan wel al in een sportvliegtuig mag vliegen en op schietclubs actief mag zijn met vuurwapens.

Ook de inmiddels opgeheven stichting STROP heeft een aardige naam die meer zegt over de oprichters dan over de pedofielen. STROP staat voor: Stichting Registratie en Opsporing van Pedofielen. Als je alle woorden afkort dan zou het S.R.E.O.V.P. worden, maar dat is te ingewikkeld en niet agressief, dus werd het voor de zekerheid maar strop. En ze geven toe, dat is wat ze willen, de strop, het liefst in het openbaar. Op hun site werd deze mening luid en duidelijk verkondigd. De mensen achter deze organisatie deinsden er niet voor terug mensen te vragen om de originele stukken van strafzaken op te sturen, iets dat verboden is in verband met de wet op de privacy. Aan het feit dat een veroordeelde na eenmaal zijn straf te hebben uitgezeten weer schoon is en een nieuwe start mag maken, had de stichting maling. Officieel is Strop opgehouden omdat ook zij het licht hebben gezien. De werkelijkheid is dat ze de hete adem in de nek voelden van een procureur-generaal die hun stappen volgde en zonodig wilde ingrijpen.

Op het OPAAT forum was de agressie opvallend aanwezig, ik heb neonazi-sites gezien die vriendelijker waren. Veel geblaat en weinig wol kenmerken vrijwel alle anti-pedo-sites. Oplossingen zoals chemische of echte castratie, de doodstraf, openbare executie, de guillotine, het compleet verwijderen van de geslachtsdelen, concentratiekampen, levenslange opsluiting, foltering, lynchen en weet ik wat voor middeleeuwse waanzin nog meer, zegt meer over hun geestelijke gesteldheid dan over die van de pedofielen. Ik kon mij niet aan de indruk onttrekken dat mensen met zulke gedachten waarschijnlijk in een volgende Europese oorlog, als die zou komen, zich aanmelden bij de vijand als kampbeul.

Ook valt het mij op dat vrijwel alle anti-pedo-sites vanuit een religieuze overtuiging werken. Vreemd, in de bijbel staat toch duidelijk dat het oordelen en veroordelen uitsluitend aan God is voorbehouden. Kennelijk spelen er dus nogal wat mensen voor God, de tien geboden aan hun laars lappend.

Opvallend is ook het enorme wantrouwen van die mensen, het zijn halve psychopaten die blindelings op alles schieten wat beweegt. Ik dacht dat zij er vanuit gingen dat degenen die hun sites bezoeken allemaal eerlijke, zorgzame en goede pedohatende burgers waren. Maar voordat je de sites daadwerkelijk binnen kunt treden, word je op schreeuwerige wijze te kennen gegeven dat zij je ID nummer, provider en alle andere verkrijgbare gegevens noteren en zullen natrekken. Ik heb daar twee woorden voor: totale paranoia. Agressieve methoden die er op zouden kunnen duiden dat zij het een en ander te verbergen hebben en zo een zekere angst bij degenen in willen boezemen die een poging willen wagen om dat te ontrafelen. Ook claimen ze vaak dat ze samenwerken met politie en FBI. Navraag bij de persvoorlichting van de FBI leerde mij dat zij van niets weten en meestal ook niet zo gecharmeerd zijn van dit soort sites omdat het massahysterie in de hand werkt die bedreigend voor de samenleving zou kunnen zijn. Zij vertelden mij zelfs doodleuk dat Mike Echols ook op hun "wanted" lijstje stond in verband met het bezit van kinderporno voor een onderzoek en voor andere feiten zoals stalking en bedreiging en zelfs kindermishandeling.

Ik heb met diverse mensen uit de anti-pedo-wereld gemaild, ook met Mike Echols. Zolang je mails doorspekt zijn met hatelijke uitspraken tegen pedofielen en vooral met de meest vreselijke "oplossingen" is er goed met ze te praten. Maar als je openlijk begint te relativeren en kritische vragen stelt (zoals: wat weten jullie er nou echt van? Op welke bewijsbare feiten zijn de lasteringen gebaseerd? Zou het zo kunnen zijn dat er ook goede pedofielen zijn? Zou het ook zo kunnen zijn dat echte kindermisbruikers zich achter de pedofielen verschuilen, wetend dat zij toch de schuld krijgen?) dan wordt het eerst stil om je heen waarna je vervolgens een scheldkanonnade over je heen krijgt met woorden die ik als journalist nog nooit eerder heb gehoord. Dat duidt in mijn visie op twee dingen: 1. zij hebben geen oplossing en willen die ook niet, 2. het bewijs van een massahysterie waar de een de ander opjut en elke vorm van realiteitszin en intelligentie volkomen ontbreekt. Als een kudde op hol geslagen runderen hollen ze achter de grootste muil die het meeste lawaai maakt aan en in hun blinde, dolle rit vertrappen ze hun eigen kinderen. En als ze dan eindelijk uitgeraasd zijn, geven ze anderen luidkeels van het laatste de schuld om zich zo van de eigen verantwoordelijkheid te ontdoen.

Dat er in Engeland, maar intussen ook in ons land, mensen het ziekenhuis in werden geslagen omdat ze wel eens pedofiel zouden kunnen zijn (bijvoorbeeld de man die alleen woonde nadat zijn vrouw en enig kind bij een verkeersongeluk om het leven waren gekomen) en dan vervolgens de schouders ophalen en stomweg zeggen: dat kan gebeuren, lijkt mij ook niet iets om trots op te zijn.

Ook binnen de vrouwenbeweging heerst pedohaat. Uit naam van de zorgzame moeder trekt men ten strijde tegen de pedofiel. In werkelijkheid komen de enkele vrouwen die worden vervolgd voor misdaden tegen kinderen redelijk goed weg in vergelijking met mannen voor hetzelfde vergrijp. Pas nu begint men heel langzaam in te zien dat ook vrouwen kinderen seksueel kunnen misbruiken. Uit onderzoek is gebleken dat 54% van de misbruikte jongens door hun eigen moeder werd misbruikt. Dit blijkt onder andere uit jaarrapporten van vertrouwensartsen inzake kindermishandeling. In die hoek valt dus nog wel het een en ander te verbergen. En dat schijnt nou eenmaal het best te gaan door anderen voor kinderverkrachters uit te maken.

Ik durf te beweren dat een aantal lieden uit de anti-pedobeweging zelf de nodige misdaden tegen kinderen heeft te verbergen. Op slinkse wijze krijgen ze een aantal domme sensatiezuchtige mensen met zich mee, naar ik vermoed om zo een dekmantel te creëren. Mijn vermoeden wordt versterkt omdat ik ooit eens een politieman heb ontmoet die er ook zo over dacht.

De politiek moet zich diep schamen dat zij niet de moed bezit om dit gebeuren in te dammen. Sterker nog, zij gooien er in verband met de komende verkiezingen nog een schepje bovenop door ook 16- en 17-jarigen het recht op seksuele vrijheid te ontnemen. Allemaal ter bescherming van het kind. En voor de stemmen, dat ook natuurlijk. Het antwoord op de vraag of je daar daadwerkelijk wat mee bereikt is totaal niet interessant en doet er kennelijk niet toe.

Hier stop ik mijn column, ik voel mij verschrikkelijk kwaad worden en onprettige ervaringen uit mijn traumatische jeugd komen boven drijven. Ik heb als 11-jarig kind een volwassen vriend gehad tot bijna mijn 15de jaar. Uit mijn eigen vrije wil heb ik ook seks met hem gehad, en hij heeft mij op een hele fijne wijze kennis laten maken met de seksuele gevoelens in mijn lichaam. Ik heb er van genoten en ik heb er van geleerd om een diep respect te hebben voor een ander zijn lichaam en gevoelens. Ik heb er van geleerd om tijdens het vrijen een ander zijn genot boven je eigen genot te stellen, immers hij deed dat ook bij mij. Maar dat mag niet, dat is fout, vooral uit de religieuze hoek komen die geluiden. Nu, twintig jaar later, proberen enkele mensen die het weten mij alsnog te manipuleren tot een "ik voel mij misbruikt" en "hij heeft mij verkracht"-gedachte. Twintig jaar na dato proberen ze het alsnog stuk te maken. Als kind heb je geen recht op een VRIJWILLIG seksueel genot, maar de wil van een kind mag wel met marteling worden gebroken uit naam van God voor een "pure" opvoeding.

Maar dat zal de anti-pedo-wereld een worst wezen. Zij zijn trots, apetrots op hun grenzeloze en onbaatzuchtige goedheid jegens de kinderen, maar dit vooral ter meerdere glorie van zichzelf.

bron: Artikel 'De trots van de pedohater' door Spectre; OK Magazine, nr. 81; juni 2002