Een dankbare pispaal

From Brongersma
Jump to navigation Jump to search

Dinsdag zag ik de thema-avond Dag Tegen Pesten op tv. Ik heb ademloos zitten kijken. Pesten komt veel voor, zowel bij kinderen als volwassenen. Het was indrukwekkend te zien hoe werkelijk íedereen zich uitsprak tegen pesten, treiteren en buitensluiten. Op internet tekenden duizenden kijkers de petitie 'ik pest niet en ik kom op voor iedereen die gepest wordt.' Maar de avond stemde ook droevig. Ik dacht aan Anton, een rustige, wat bedeesde man die bij mij in de wijk woonde.

Anton was anders. Hij had iemand uit de wijk verteld over zijn zorgen over zijn geaardheid, en daarmee zijn zwakte blootgegeven. Dat maakte hem tot een makkelijk slachtoffer. Een pispaal. Het begon met kleine pesterijen. [Diverse voorbeelden van pestgedrag] [...]

Nu was Anton helemaal vogelvrij. Een indringer was hij geworden, in zijn eigen wijk. Op een donderdag werd hij buiten bij de Albert Heijn opgewacht door buurtgenoten. Hij werd bespuugd, geslagen en geschopt. Anton huilde met lange uithalen, maar niemand van de omstanders greep in. Want je wist: als je voor Anton opkwam, zouden zijn pestkoppen zeggen dat jij net zo'n viespeuk was als hij. Dan was jou hetzelfde lot beschoren. Eén keer heb ik Anton nog gezien. De eenzaamheid droop van hem af. Uiteindelijk is hij in een andere stad gaan wonen. Gisteren hoorde ik een buurtgenoot zeggen dat hij via via achter het nieuwe adres van Anton was gekomen. Pamfletten met daarop zijn foto lagen al klaar. Die zouden ze in zijn nieuwe wijk gaan ophangen. En nee, van stoppen kon geen sprake zijn. Anton verdiende het. Voor pedofielen bestaat immers geen pestprotocol.

bron: Column 'Een dankbare pispaal' door Luuk Koelman; www.metronieuws.nl/columns/een-dankbare-pispaal/SrZmbg!zTfYLQVnAl1E/; Metro, 7 februari 2013