Een man tegen de staat

In de jaren 90 wilde ik voor mijn toenmalige krant een achtergrondverhaal schrijven over Fred Spijkers, de klokkenluider die het landmijnenschandaal bij Defensie openbaar maakte en dat met ontslag, doodsbedreigingen van staatssecretaris Van Hoof persoonlijk, krankzinnigverklaring en aanslagen op zijn leven heeft moeten bekopen. [...]

Ik had er al weken research op zitten en het duizenden pagina's tellende rapport van de Nationale Ombudsman over de affaire integraal doorgeploegd, toen ik bij de baas werd geroepen. "Pam", loog die asshole dat het gedrukt stond, "ik heb dat rapport ook gelezen en ik moet je zeggen: ik vind die Spijkers géén sympathieke man." Mijn mond viel open. Wat hadden onze lezers daarmee te schaften, dat mijn chef niet viel op een klokkenluider die hij nog nooit had ontmoet? Het ging hier godverdegodver over een corruptieschandaal waarbij Watergate in het niet zonk! En mijn eigenste krant vond dat geen nieuws? Enfin, de hoofdredactie begon zich er ook mee te bemoeien en het eind van het liedje was dat dat verhaal er nooit is gekomen. De arm van Defensie is lang, zoals u ziet. Hij reikte in ieder geval tot diep in de anus van hoofdredactie van het Algemeen Dagblad, dat was zonneklaar. Het is dan ook met satanisch genoegen dat ik u attent maak op het boek "Een Man Tegen De Staat" [door Alexander Nijeboer over deze kwestie], dat vrijdag uitkomt. [...]

En dan hebben we het nog niet eens over de toenmalige minister van Defensie Job de Ruiter, die, lees ik, niet alleen medeplichtig is aan de cover-up, maar ook nog gechanteerd werd met het feit dat hij zedendelicten pleegde met minderjarige jongetjes. En dan te denken dat die kinderlokker ook nog vier jaar minister van Justitie is geweest. De archieven over deze kwestie zijn dan ook op slot gegooid tot zeventig jaar na Spijkers' dood. Ze moeten langer geheim blijven dan die over de moord op Kennedy. Waarin een klein land groot kan zijn.

bron: Column 'Een man tegen de staat' door Pamela Hemelrijk; Metro; 24 oktober 2006