Eindelijk accepteer ik mijn gevoelens voor kinderen

From Brongersma
Jump to navigation Jump to search

Ik ben jarenlang in de strijd geweest om met mijn gevoelens voor kinderen om te gaan. Na de reacties van de omgeving en de media en het gepraat met de seksuologen zet ik een punt achter het gepraat over mijn gevoelens. Niemand begrijpt het toch. Ik ben niet iemand die, als die een mooi jongetje ziet, meteen er opduikt en een seksuele relatie wil en kan aangaan. Ik woon nog thuis bij mijn moeder; ze weet dat ik pedofiele gevoelens heb, maar ze begrijpt het niet. Nu heb ik maar gezegd dat het over is om met kinderen te kunnen werken. Trouwens: ik heb alleen vroeger gevreeën toen ik zelf kind was. Mijn vader begrijpt het gelukkig wel. Ook heb ik een paar vrienden van vroeger die het begrijpen; die zeggen: als kind experimenteer je allemaal wel met elkaar, maar waarom is dat taboe? Ik heb een vriend die met kinderen werkt. Hij heeft zelf die gevoelens niet, maar hij zegt dat hij me vertrouwt.

Nu zit ik in een rotsituatie. Ik kon eindelijk op mijzelf gaan wonen, maar dat ging opeens niet door. Ik had namelijk een instelling verteld over vroeger en ze zouden het geheimhouden. Ze werkten samen met een instelling voor begeleid kamerwonen (ik ben lichamelijk gehandicapt) om zo sneller een woning voor mij te krijgen. Toen ik een huis toegewezen kreeg, kreeg ik te horen dat het niet doorging; er woonden kinderen in de buurt. Nu ga ik met een vriend naar de 'Wetswinkel'. Maar goed, ik hoop dat dit goed afloopt.

Ik ben ook naar de NVSH gegaan om mijn gevoelens met anderen te delen en te leren om te gaan met die gevoelens. Gelukkig dat er een NVSH bestaat waar deze gevoelens uitgebroken mogen worden en je jezelf mag zijn. Het was een heel grote stap voor me, maar al gauw voelde ik me thuis. Ze zeiden ook dat ik dertien jaar geleden had moeten komen (nu ben ik vierentwintig). Dan had ik problemen kunnen voorkomen met hulpverleners en instanties die je niet begrijpen en die negatief over je doen. Die bij elke stap die je bij kinderen neemt, denken: "Hij zal toch niet die kinderen misbruiken?" Voor de mensen en voor jongeren die pedofiele gevoelens hebben (gehad), wil ik het volgende zeggen. Als je in de war bent en je weet niet waar je aan moet kloppen, kun je beter niet naar de seksuoloog of een andere instantie gaan. Je kunt dan beter naar de NVSH om problemen te voorkomen. Daar wil ik me in de toekomst voor inzetten. Waardoor ik dit weet? Ik kende een paar jongens van school die ook pedofiele gevoelens en ervaringen hadden. Ik kan hierover blijven schrijven, maar aan al het goede komt een eind. En tot slot ben ik blij dat ik MARTIJN heb gevonden.

bron: Ingezonden brief 'Eindelijk accepteer ik mijn gevoelens voor kinderen' door 'JS'; OK Magazine, nr. 70; oktober 1999