Het recht van de alleenstaande om van kinderen te houden

Als iemand iets bezit, betekent hij iets. Zodra hij niets bezit is hij ook niets. Het gaat in onze maatschappij niet om gevoelens. Die zijn niet meetbaar en niet afleesbaar. Het gaat om de dingen die je hebt of niet hebt. Dit heeft de nare consequentie, dat ook het familieleven en daarbij ingesloten het gevoelsleven bepaald wordt door de dingen die men als eigendom beschouwt. Zo is het bijvoorbeeld met kinderen. Je hebt kinderen, je leeft niet samen met kinderen, maar je hebt kinderen. Het is dan ook de grootste ramp in menig gezinsleven als het kind opeens blijk geeft van een eigen identiteit en zich niet meer gedraagt als een bezit, maar zelf activiteiten gaat ontplooien, die niet door het ouderlijk gezag goedgekeurd zijn. [...]

bron: Artikel 'Het recht van de alleenstaande om van kinderen te houden' door Detlev Pols; Bron onbekend; Jaartal: 1988?