Ik ben 14 en hij is 18

Ik voel me de laatste tijd zo kut, omdat ik een vriend heb. Hij is heel lief en zo, maar we verschillen vier jaar van leeftijd. Ik ben 14 en hij is 18. We zien elkaar regelmatig, maar alles, echt alles moet stiekem. Nooit kan ik gewoon even naar zijn huis om gewoon effe te praten met zijn ouders. Dat gaat niet, want ja hoor, mijn ouders werken weer eens tegen! En waarom? Ja, ik weet heus wel dat ze het allemaal zo goed bedoelen, alleen het komt zo rot hun strot uit! 'Maar meisje van me', zeggen ze dan, 'zo'n oude vriend dat is toch niet goed; vroeger, in mijn tijd...' Ja ouders, in jullie tijd. Maar sorry, wij leven niet meer in jullie tijd, alles is nu anders. Waarom gunnen jullie je kind niet gewoon een vriend. What the hell doet het er nou toe? Vier jaar, maar vier jaar... Zijn er meer mensen die ook zoiets hebben meegemaakt? Wat moet ik nou doen? Hoe zie ik hem vaker? Ik word hier echt schijtziek van. Mijn ouders zijn heel aardig hoor, maar waar bemoeien ze zich mee? Het is toch mijn leven?

Een meisje van 14

bron: 'Maar vier jaar'; Rubriek 'Achterwerk'; VPRO-Gids; 15 september 2000