Interview met een 'ontuchtpleger'

From Brongersma
Jump to navigation Jump to search

In november 1988 werd ik voor de tweede keer aangehouden. Het ging daarbij om twee jongens; met een van die jongens had ik al dik twee jaar een relatie, de andere jongen was een vriendje van hem. In die periode zat ik een beetje in de knoop en ik zocht mijn troost bij die kinderen. Dat uitte zich in knuffelen, stoeien en lekker vrijen. Op zich ging dat heel plezierig en alleen dat vriendje vond het toch een beetje vreemd. Hij kwam daarna nog regelmatig terug maar heeft het wel op een gegeven moment aan zijn moeder verteld en die is daar behoorlijk van geschrokken.

En je zult altijd zien, juist die ouders had ik nooit iets gezegd over mijn geaardheid, en die mensen zijn dan ook ogenblikkelijk naar de politie gestapt. [...] Je zit vast en hebt geen contact meer met die kinderen. Met die jongen die ik het langst kende heb ik, toen ik weer vrij was, heel veel gepraat. Uit zijn vragen en opmerkingen merkte ik dat ze op een heel verkeerde manier met die kinderen zijn omgegaan. De jongens zaten allebei met een enorm schuldgevoel ten opzichte van mij en dat vond ik heel erg. Zijn vriendje durfde me eigenlijk niet eens onder ogen te komen omdat hij dacht dat ik vreselijk kwaad op hem zou zijn. Ik ben dan ook blij dat ik de mogelijkheid had om ze zelf te vertellen dat dat niet zo was.

bron: < Interview met een 'ontuchtpleger' >; OK Magazine, nummer 20; augustus 1989