Je beste kameraad?

In hun ijver vergeten zulke politiemensen vaak dat het zwaaien met de strafwet meer narigheid dan resultaat kan opleveren. Zolang het kind geen letsel is toegebracht, wordt van een proces voor de rechter niemand beter. Voor de in paniek geraakte ouders is een trip naar de rechtszaal slechts een schijnoplossing, een te makkelijke vorm van genoegdoening. Het kind kan behoorlijk van streek raken, vooral als de vriendschap met de man of vrouw goed en hecht was. Het akelig gedetailleerde verhoor ("Wat deed hij toen met je?") door een vreemde meneer in een grijze kamer was toch al geen lolletje. En tenslotte gaat de pedofiel zich tegen beter weten in misdadiger voelen, en daar is ook niemand mee geholpen. [...] Anderzijds moeten er ervoor oppassen, pedofilie te veridealiseren. Een vriendschapsrelatie tussen een kind en een volwassene heeft veel haken en ogen. [...]

Het is bijna te mooi gedacht, dat de politie de weg vrij zou maken (door gedrag, raadgevingen etc.) voor maatschappelijke ontwikkelingen die nu nog bij wijze van spreken in de kinderschoenen staan. Maar wie weet. Misschien is over tien jaar zelfs voor pedofielen de politie hun beste vriend.

bron: Artikel 'Je beste kameraad?' door Jan Goossensen; Sek (uitgave COC); Themanummer over pedofilie; Zevende jaargang, nummer 6; 21 mei 1977