Jeugdemancipatie: het kind beslist

From Brongersma
Jump to navigation Jump to search

Seksuele jeugdemancipatie stelt daartegenover een andere visie op kinderen en seksualiteit, uitmondend in het standpunt dat kinderen veel meer te zeggen moeten hebben over contacten en relaties met volwassenen en uiteraard ook met elkaar. Zij moeten in de gelegenheid zijn de seksuele contacten aan te gaan die zij wensen: evengoed hebben zij er recht op verschoond te blijven van seksuele toenadering die zij niet wensen. Een consequentie van dit standpunt is in bepaalde gevallen een keuze tegen mensen die zichzelf als pedofiel beschouwen: namelijk wanneer zij kinderen niet respecteren.

In politieke termen vertaald betekent het hierboven geformuleerde standpunt dat de overheid de keuzevrijheid van iedereen, ongeacht leeftijd, op twee manieren dient te beschermen. Ten eerste bescherming van de mogelijkheid gewenste seksuele contacten aan te gaan. De bestaande wettelijke bepalingen geven de eerste bescherming zodanig absoluut, dat van de tweede bescherming niets terechtkomt. Alle seksuele handelingen met personen tot 16 jaar zijn automatisch misdrijven; waar de dader een gezagspositie tegenover de minderjarige inneemt is de grens 21 jaar. [...]

Interviews met hem [Wim Wolters, psycholoog] leverden dan ook krantenkoppen uit zijn mond op als "Sex met kinderen is altijd gewelddadig" en "Sex van volwassene en kind is een vorm van destructie". Bij nadere bestudering van zijn uitspraken blijkt dat hij tegen door kinderen gewenste seksuele contacten slechts één argument te bezitten: het "biologisch, emotioneel en sociaal ontwikkelingspatroon" van zo'n kind zou erdoor worden doorkruist. In de visie van dr Wolters is elk kind geprogrammeerd als een trein die op vaste tijdstippen vaste stations langs een vaste route dient te passeren. Een van de baanvakken is de door Freud zo genoemde 'latentiefase'. Iedereen die het vertrouwen heeft van kinderen in de basisschoolleeftijd bij wie niet in de kleuterjaren elk teken van seksuele belangstelling eruit geramd is, zal mij desgevraagd kunnen bevestigen dat Freud zich verkeek en dat dr Wolters zich nog steeds verkijkt. Als kinderen niet te koop lopen met hun seksuele interesse en activiteiten wil dat nog niet zeggen dat ze die niet zouden hebben. Veel kinderen voelen feilloos aan bij welke volwassenen ze daarmee niet aan boord moeten komen.

bron: Artikel 'Pedofilie is een schijnprobleem - Jeugdemancipatie: het kind beslist' door Gorrit Goslinga; SJOW (tijdschrift voor jeugdhulpverlening), 11e jaargang, nr. 3; maart 1983