Kind en seks, hoe moet dat? - Sanderijn van der Doef en de seksuele opvoeding

De combinatie 'kinderen' en 'seksualiteit' is een explosief mengel waarover al tientallen jaren geen redelijk woord meer gezegd kan worden, omdat het bij iedereen onmiddellijk alarmbellen in werking stelt. Het liefst blijft de vraag of kinderen aan seks doen onbesproken, en breekt er beheerste ontsteltenis uit als ze 'betrapt' worden.

Vooral moeders zijn erop ingesteld om de eventuele seksuele gedragingen van hun kroost in de gaten te houden en ze te bestraffen of in ieder geval te laten merken dat dit of dat niet 'hoort'. Even leek het erop dat in ieder geval het doktertje spelen een onschuldig tijdverdrijf was, omdat het uitgelegd kon worden als een uiting van niet-seksuele nieuwsgierigheid. Maar zelfs die tijd is voorbij. Seksspelletjes zijn [citaat uit boek dat hier gerecenseerd wordt:] '...in bijna alle gevallen een onderdeel van de seksuele ontwikkeling. Het betekent overigens niet dat je dit gedrag als ouder altijd moet accepteren....Zodra de volgende aspecten een rol gaan spelen, mag je je zorgen maken en het spelletje onmiddellijk stoppen: als de leeftijden van de kinderen meer dan twee jaar verschillen, als er dwang in het spel is en als er van geweld of verwonding sprake is. Dwang en geweld worden kennelijk automatisch met leeftijdsverschil op een lijn gesteld.

bron: Boekrecensie 'Kind en seks, hoe moet dat? - Sanderijn van der Doef en de seksuele opvoeding' door Manuella de Rijke; Betreft het boek 'Kinderen en seksualiteit - De seksuele opvoeding van kinderen van 0-17 jaar' door Sanderijn van der Doef; De Nieuwe Sekstant; september 2005