Kinderen schrikken nog steeds
Dagmar Potrykus is een lerares en Manfred Wöbcke een psycholoog. Samen besluiten ze een boekje te schrijven over pedofilie. Ze noemen dat boekje "Seksueel contact tussen volwassenen en kinderen". Ze gaan uit van overwegend Duitse onderzoekers van de laatste tien jaar. Een beetje eenzijdig bij elkaar geharkt, namelijk alleen over pedofiele delicten die bij de politie aangegeven werden. Dat heeft met psychiatrie niet zoveel te maken. Het lijkt meer geschikt voor een serie "strafrecht van alle dag". De Nederlandse uitgever heeft dat toch wel aangevoeld en dus mag de psychiater Musaph een voorwoordje schrijven. Een voorwoordje waarmee je alle kanten uit kunt. "Het lijkt mij verantwoord te zeggen dat elk mens pedofiele neigingen heeft", zegt Musaph. Ik ben geneigd om te verzuchten: "het daghet in het Oosten, het licht schijnt overal." Zo'n rijp inzicht. Maar even daarna komen "kinderen weer met de schrik vrij" en ik besef dat ik te vroeg gejuicht heb. Kinderen horen immers nog steeds te schrikken van seksualiteit.
De uitgever maakt er een spelletje Zwaan-kleef-aan van en vraagt ook Brongersma nog om de situatie in Nederland te schetsen. Daarmee komt er dan wat echte kindermin in het boekje. Brongersma laat de kans niet voorbij gaan om een Duitse onderzoeker aan te halen die Dagmar en Manfred kennelijk over het hoofd hebben gezien. Het geheel wordt er niet overzichtelijker op. Nog een paar bezwaartjes. Het taalgebruik. Op de flap, en vanaf de eerste bladzijde grijnzen ons woorden aan als vergrijp, misdrijf, ontucht met kinderen, slachtoffer. Woorden uit de strafrechtsfeer, die nooit zo'n erge brugfunctie hebben. Dan weer ruime aandacht voor de oude lulkoek: is het een ziekte? is het een afwijking? is het een deviatie? of is het een hersenaandoening? Het doet onweerstaanbaar denken aan de kreten die jarenlang over homoseksualiteit zijn uitgestort. Of is het allemaal gevolg van een fout mens- en maatschappijbeeld en zijn kinderen helemaal niet zo on-seksueel? De beide Duitse schrijvers zijn geheel kritiekloos ten aanzien van de rim-ram die sociologen nog tevoorschijn toveren uit de gestrafte daders (Ook zo'n fijn woordje). Tot zelfs in het nawoord komt pedofilie vrijwel uitsluitend voor in de onderste lagen van de maatschappij. Een merkwaardig boekje.
bron: Boekrecensie 'Kinderen schrikken nog steeds' door 'Ph.dB.' (Philip den Bouwmeester; pseudoniem van Frits Wafelbakker); Boekje uitgegeven door Bosch & Keunig, NV Baarn, 1976; Sekstant, no. 2; februari 1977