Kinderen vertellen moppen aan Harry Touw

From Brongersma
Jump to navigation Jump to search

Mijn vrouw bracht een bezoek aan de damesbeurs en kreeg daar bij wijze van aanbieding een blad genaamd Sekstant in haar hand gedrukt. Het bleek een uitgave te zijn van maart dus waarschijnlijk overschotten. Dit blad stelt u in de gelegenheid en ik vermoed tegen een geringe vergoeding artikelen te plaatsen waarin u dan uw gal als journalist mag spuiten. Op bladzijde 12 schreef u een mening over de grammofoonplaat van Dureco "kinderen vertellen moppen aan Harry Touw". Door deze plaat is u totaal ontreddert er achtergekomen naar 20 jaar dat er kinderlokkers bestaan die met snoep en limonade kinderen er toe bewegen vieze verhaaltjes of te wel moppen vertellen. Welnu laat ik u geschokte zieltje geruststellen en in het kort vertellen hoe het een en ander gegaan is.

In het jaar 1972 organiseerde ik op een camping een moppentappenwedstrijd voor kinderen op een camping in de openlucht. En circa duizend mensen waaronder natuurlijk ook veel kinderen hebben een heerlijke middag beleeft aan zo'n 50 tot 60 kinderen die op een podium met een echte jury van artisten elkaar bestreden met moppen zowel nette als pikante. Naar aanleiding daarvan verzocht Dureco mij het jaar daarop het op meerdere Campings te doen en dan er een band van te maken om vervolgens daar een plaat van te persen. Deze kinderen deden dit geheel vrijwillig en zelfs velen in het bijzijn van hun ouders als toehoorders. Tijdens het moppen vertellen ben ik geen enkele keer klaargekomen, en zover ik weet ook de kinderen niet. De mopjes zelf zijn de kinderen verteld of gehoord van ons grote mensen, en vonden het heerlijk ze te mogen vertellen. Verders noemt u mij in uw artikel een eenvoudige boerenlul van Haagse huize. Het klopt en ik schaam mij er niets voor, integendeel, met mijn sobere geest ga ik nog steeds van het standpunt uit dat je de kinderen beter moppen kan laten vertellen dan ze in de buik van de moeder ze te laten omsteken voor naar ik meen FL 350 bij die vereniging waar u artikelen voor schrijft en u brood verdiend. Maar laat ik u vertellen dat ik als eenvoudige boerenlul uit uw artikelen begrepen hebt, en nu op ze haags dat je geen schrijver bent maar een doodgewone laffe kiflijer. Ik neem aan dat de NVSH mensen op jou leeftijd niet meer afschrijft dat zou ik met het grootste plezier er f 350 voor over hebben, dat heb ik aan de plaat wel verdiend. Ik hoop dat u mij de taalfouten vergeeft aangezien elke scholing in die richting voor mij niet mogelijk was.

Met de meeste minachting,
Harry Touw

bron: 'Een brief van Harry Touw'; Sekstant, no. 12; december 1974