Mijn Canadees

Ik was acht jaar en het was een paar maanden na de bevrijding. In het dorp waar ik woonde was een legerplaats van Canadezen. Mannen die na alles wat ze meegemaakt hadden niet veel meer te doen hadden, maar nog niet naar huis mochten. Daarom was het die warme middag een welkome afwisseling voor ze dat twee kleine meisjes kwamen buurten. Een aantal mannen zat buiten met ontbloot bovenlichaam wat te drinken; we mochten er even bij komen en ze namen ons op schoot. Dat was voor mij een ongekende ervaring. Ik ervoer de aanraking met die warme, behaarde mannenborst als plezierig erotisch. [...]

Maar ik kon nog geen afstand nemen van mijn Canadees, dus we volgden op enige afstand. Toen hij aankwam bij zijn sheltertje kropen wij ook onder het tentzeil door en stonden voor zijn neus. De soldaat wist waarschijnlijk niet wat hij hiermee aanmoest. Terwijl hij op zijn brits lag maakte hij een kistje open dat aan zijn hoofdeinde stond. Hij haalde er een foto uit: twee meisjes in witte jurkjes, zittend op een schommel en daarnaast een jonge vrouw. Ik zie het nog helemaal voor me. Wat er daarna gebeurde weet ik niet meer. Mijn volgende herinnering is dat ik het verhaal thuis vertelde. Mijn vader en mijn moeder besloten toen dat wij daar nooit meer heen mochten. En ik huilde mijzelf 's avonds in slaap om mijn verloren Canadees.

bron: 'Mijn Canadees' door Dirkje van der Wetering uit Amersfoort; Rubriek: ware verhalen; Trouw; 16 april 2005