Mosse lezing 2005: De eeuwige homo?

Juist op het moment dat homoseksualiteit in Nederland volledig maatschappelijk geïntegreerd lijkt en homocultuur tot de nationale folklore wordt gerekend, klinken er dreigende tegengeluiden: vanuit moslimkringen, in de eerste plaats, waarin steeds opnieuw benadrukt wordt dat voor homoseksuelen geen plaats is binnen een islamitisch wereldbeeld. Maar ook in andere kringen lijkt een groeiende irritatie te zijn met de zichtbare aanwezigheid van homoseksuelen. Nederland zou "homomoe" zijn.

In de George Mosse Lezing 2005 stelt Bas Heijne zich aan de hand van een aantal voorbeelden de vraag hoe een hedendaagse homo kan reageren op die onverwachte tendensen in een tijd dat homoseksualiteit vooral iets persoonlijks leek te zijn geworden en niet meer maatschappelijk hoefde te worden gedefiniëerd. Hoe groot is de dreiging eigenlijk? Is het geval Chris Crain een teken aan de wand of juist uitzonderlijk? Heeft de razendsnelle emancipatie van homoseksuelen van de afgelopen decennia geleid tot maatschappelijke onzichtbaarheid waardoor men niet langer weerbaar kan zijn? Is er, kortom, teveel gedanst en te weinig gesproken?

bron: Uitnodiging; Mosse lezing 2005; Bas Heijne: De eeuwige homo?; Tijd: woensdag 21 september, 17-19.30; Plaats: Mozes en Aäron Kerk, Waterlooplein 207, Amsterdam; Toegang gratis; september 2005