Nieuws-item over het onderwerp: het verhoren van kinderen

[De heer Oost, politiewoordvoerder:] Eh, nou, ik kan me een situatie herinneren: een aantal jaren geleden heb ik zelf een kind moeten horen die [dat] slachtoffer was van een seksueel geweldsmisdrijf en dat kind wist naar mij toe heel gedetailleerd te vertellen wat voor halsketting de vermeende dader droeg. En toen nadien die meneer kon worden aangehouden, toen bleek hij een hele zware baard bijvoorbeeld te hebben en dat was een detail waar het kind in het geheel niet over had gesproken. En ik denk dat dat niet aan het kind is te wijten, maar meer aan mijn verhoortechniek dat dat niet naar voren was gekomen tijdens het interview. [...]

[Journalist:] Toch lijkt me dat heel moeilijk, want als een kind bepaalde details over het hoofd ziet of gewoon niet onthoudt, zelfs als ze zeer in het oog springend zijn, zoals die baard, dan kun je daar toch moeilijk achter komen? [Oost:] Ja, ik denk ook niet dat wij een techniek onze rechercheurs aan kunnen leren om kinderen dingen te laten vertellen die ze niet hebben waargenomen, maar in dit geval dat ik u zojuist schetste bleek nadien het kind wel zeer zeker had waargenomen toen ik daarnaar vroeg, maar dat door mijn vraagstelling er kennelijk niet op was gekomen om mij dat te vertellen.

bron: Transcriptie 'Nieuws-item over het onderwerp: het verhoren van kinderen'; VARA-radio; Journalist onbekend; 29 maart 1989