Pedofiele relatie loopt vast in 'stoeprand'

From Brongersma
Jump to navigation Jump to search

Door: Martin van Haren

"Het gaat om algemeen herkenbare gevoelens van liefde, eenzaamheid en vrijheid." Aldus haalt het Parool (27-9) regisseur Hinderik de Groot aan, die daarmee bestrijdt dat de voorstelling "Stoeprand" van zijn toneelgroep "Studio Hinderik" speciaal handelt over een pedofiele relatie.

Prikkelend van nieuwsgierigheid zit ik daarom enkele dagen later in het Shaffy-theater te kijken naar "Stoeprand". Het verhaal gaat over het einde van een relatie tussen een man (Henk van Loenen) en een jongetje, David. De jongen probeert de man letterlijk en figuurlijk vast te houden, de man wil van David af, maar durft dat in het begin van zichzelf eigenlijk niet te bekennen en hij klampt zich dan ook ontzettend vast aan de kleine David, met wie hij zo gelukkig was. Ten langen leste kiest de man voor zichzelf en zo loopt de relatie op de klippen, of, beter gezegd, op de stoep vast. "Stoeprand" gaan bekijken, betekent in de eerste plaats bewonderend je ogen laten gaan over het sublieme decor-gebruik. "De akteurs hebben daarbij dezelfde waarde als een schep in een zandbak," zegt Hinderik na afloop van de voorstelling. Maar: "De thematiek is niet ondergeschikt aan de plaatjes. De inhoud komt niet op de tweede plaats, de beelden zijn bedoeld om echte emoties weer te geven." De werkwijze van Studio Hinderik is dan ook te vatten onder het kopje "Beeldend Theater": "Het beeld is net zo belangrijk als de inhoud."

"Waarom dan het beeld van een stoeprand?," vraag ik Hinderik. "Bij de produktie heb ik een bepaald beginbeeld. In dit geval was dat een stoeprand, met een put erin en een plas ervoor. Iemand stond op die stoep en in die plas zag hij spelende, naakte kinderen. Dan komt er een auto langs. De plas spat uit elkaar en de man zit onder allemaal bewegende scherfjes spelende kinderen. Nou zit die scene er helemaal niet in, maar zo gaat het meestal. Al werkend ontwikkel je toch een verhaal en dan blijft zo'n begin-idee niet overeind."

Mijns inziens handelt Hinderiks produktie over één van de meest tragische aspekten van een pedofiele relatie. Hinderik bestrijdt dat: "Tragisch? Het is veel tragischer dat mensen blijven zitten in een relatie die ze niet willen. Het is onmogelijk om aan twee mensen de eis te stellen dat ze eeuwig van elkaar blijven houden." Het stoort Hinderik ook dat er nogal makkelijk het etiketje 'pedofilie' wordt opgeplakt: "Het gaat over liefde en de onmogelijkheid van liefde..." en "...wat mij nu zo stoort in alle rapporten (over pedofilie-MvH) is, dat ze pretenderen één beeld te geven van pedofilie: zo van: "zó is de pedofiel". Het goede in dit stuk is juist dat zo'n omstreden relatie als een normaal gegeven wordt aangedragen. Ik denk dat je dit soort dingen ook zo moet benaderen, niet met rapporten..."

Enigszins geraakt door "Stoeprand" raad ik alle belangstellenden en liefhebbers van ouderen-jongeren-relaties (voorzichtig met etiketteren-MvH) aan om het stuk met eigen ogen te gaan bekijken.

bron: Artikel < Pedofiele relatie loopt vast in "stoeprand" > door Martin van Haren; Martijn, nummer 23; oktober 1984