Radio-documentaire: Wij Willen Weten

[Jongeman (Nathan Plas) vertelt over vroeger:] Ik ben een jaar of twaalf en het is NVSH-avond in het zwembad van Noordwijk. Allemaal spelende kinderen in het water - naakt - en onze ouders die zitten in de sauna. Maar dat willen we niet, want dat is veel te heet en we willen spelen. En Johan is er dus ook. Johan is een jaar of veertig en die was er de vorige keer ook. En met hem speel ik in het water, we dollen in het zwembad; hij pakt me en hij gooit me weer terug in het water. We glijden de glijbaan af, hij drukt me zachtjes tegen zich aan. En dan is het tien uur, en dan sta jij [zijn moeder] daar, weet je dat nog?

[Moeder:] Ja, ja ja. Wij zaten in de sauna; jullie waren lekker aan het dollen, spelen. Jij bent sowieso al een dolle hond, altijd in het water. Je zusje was er ook bij. En ik kwam wat eerder terug, hoe gaat het wat doen jullie. Ik vond toch wel dat hij bijzonder veel aandacht aan jullie gaf en toch wel erg lang met dezelfde kinderen bleef spelen. Ik heb dat gewoon eens aangezien; en denk nou ja het is alleen maar spelen en dollen, maar ik begon om m'n quivive te zijn. En dan zit je van 'hoe ruimdenkend ben ik - waar ligt het gevaar'. Je raakt zelf ook een beetje in verwarring. Wat moet je doen. Ik denk nou gewoon kijken.

[Zoon:] Nou ik vond het geweldig.

[Moeder:] Ja allicht je werd leuk benaderd. Maar dat was waarschijnlijk een voorspel... tot een vastere kennismaking.

[Zoon:] En toen wilde hij een afspraak maken.

[Moeder:] Mogen ze een keertje bij mij komen want ik ben clown ook. En dat zou ik zo gezellig vinden. Ik ben clown wel eens in een circus of op partijtjes. Hij wou dan sowieso dat jullie thuis kwamen enne nee dat...

[Zoon:] Maar ik mocht het ook echt niet van je. Dat weet ik nog heel goed. En ik was ook heel boos op jou.

[Moeder:] En ik was ook erg bang voor de gevolgen. Niet voor jouw boosheid maar die man kon nu wel vriendelijk en aardig zijn maar misschien zei die toen wel van nou Nathan in de touwen, vastgebonden. Ja dan word je een moederdier en dan denk je: blijf van m'n kinderen af.

[Zoon:] Maar thuis hadden we de Sekstant.

[Moeder:] Ja, las ik ook niet altijd door hoor.

[Zoon:] Maar ik dus wel. Ik las al die advertenties op de achterkant [...] en daar stonden dus ook advertenties in van mannen die met 'medeweten' van de ouders contact zochten met jonge jongens, zoals ik.

[Moeder:] Ja nou. Op z'n Amsterdams: amme nooit niet. [Lacht] Nee dat zou ik toch niet goedvinden.

[Zoon:] Maar dat stond dus wel in jouw blaadje en ik las dat en ik vond dat wel interessant.

[Moeder:] Je kunt wel van mensen houden en sommige dingen helemaal niet leuk vinden en de NVSH heeft natuurlijk ook dingen waarvan ik denk nee dat niet.

[Zoon:] Dus tegenstrijdige tekenen voor kinderen zoals wij in die tijd.

[Moeder:] Ja. Maar dat is ook de puberteit. Dat is het hele leven. Tegenstrijdigheid hoort daar ook in. Het is niet allemaal een open boek. Dat ik meteen sta voor alles NVSH. Want in de familie zijn er ook dingen geweest waar ze het niet eens waren met de NVSH en dus ook zijn weggegaan. Maar sommige delen daar sta je voor en andere dat gaat je te ver.

bron: Radio-documentaire Damokles 'Wij Willen Weten'; Gemaakt door Nathan Plas; www.woord.nl/luister.program.44156162.html; KRO; 20 december 1996