Reflectie van een TBS-klant

[TBS'er:] Waar ik persoonlijk echter zo'n moeite mee heb is wanneer ik in een Teletekst-item lees dat er tussen januari en november 2009 maar liefst dertienhonderd kinderen in ziekenhuizen zijn beland als gevolg van (zwaar) lichamelijk letsel door toedoen van de eigen ouders. Dat is dus 130 (!) kinderen per maand, dan begrijp ik nooit dat de media dagenlang bol staan van emotie na - hoe erg ook - een ontuchtzaak... Is het dan toch de seks die op dubieuze wijze tot onze verbeelding spreekt en waarmee we misschien onze eigen verwerpelijke fantasieën of gedragingen kunnen vergoelijken, dan wel camoufleren? Het is naïef om te denken dat mijn slachtoffers stuk voor stuk wilsonbekwame "onschuldige" jongens waren die zich onwetend onderwierpen aan mijn manipulerende vaardigheden. Wie dat als uitgangspunt neemt is niet meer van deze planeet. Met nadruk wil ik stellen dat ik dit ook niet ter verdediging aanvoer om mijn verantwoordelijkheid als volwassene te bagatelliseren.

bron: Artikel 'Reflectie van een TBS-klant' door Ferdi Pijnboom (pseudoniem); Crimelink, jaargang 4, nummer 1; januari 2011