Sanders' Minneapolis

Het andere kind. Ik bedoel, het kind dat niet meer kinderlijk is. Eigenlijk zou het nog onbekommerd moeten rollebollen, maar het is vroeg wijs. Het fluistert vieze woorden in onschuldige kleine oortjes, en krast met een zakmes schunnige tekeningen in het bankje van het park. Het laat ineens de broek zakken. Leert de anderen, wat je allemaal achter je elleboog kan hebben. Eigenlijk is het een vieze, oude man, vermomd als cherubijntje. Vandaar het advies aan de eigen kinderen om in de zandbak geen vriendjes te maken.

bron: Column 'Sanders' Minneapolis'; Stephan Sanders; De Volkskrant; 29 februari 1992