Seksualiteit zonder opvoeding - Kinderen en seksualiteit

From Brongersma
Jump to navigation Jump to search

Als docent vraag ik ongeveer eenmaal per jaar aan de 1e-jaarsstudenten, mensen van 20 tot 40 jaar die in inrichtingen werken, waarom er van seksuele opvoeding vaak zo weinig terecht komt. [...] Eenmaal kreeg ik een ander antwoord met de volgende strekking: misschien kunnen ouders wel met hun kinderen over seksualiteit praten, maar ze doen niet aan seksualiteit met hun kinderen, terwijl dat wel het geval is bij andere aspecten van de opvoeding, zoals samen naar de kerk gaan, samen van wat mooi is - natuur, kunst - genieten, samen spelletjes doen, samen sommen maken, enzovoort. Dat klopt. Op ieder ander gebied dan dat van de seksualiteit wordt er niet alleen samen gepraat, maar ook samen gedaan en samen beleefd. Waarom daar wel en hier niet? 'Een kind is daar nog niet aan toe'. Onderzoek toont echter aan dat kinderen - er aan toe of niet - er wel mee bezig zijn in gedachten, woorden en daden. Maar zelfs al is een kind er nog niet aan toe, waarom verzaken opvoeders dan hun plicht het kind er naar toe te leiden - dat doen ze toch wel als het om iets anders gaat?

bron: Artikel 'Seksualiteit zonder opvoeding - Kinderen en seksualiteit' door Carl Huizinga; GG (maandblad over relaties en seksualiteit), Uitgave: Protestantse Stichting voor Verantwoorde Gezinsvorming; 18e jaargang, no. 3; maart 1979