Sluimerende liefde - Zijn pedofielen enge kinderlokkers of eigenlijk superpedagogen?

Anouks jeugd was gelukkig. Alle kinderen uit de buurt waren welkom thuis en haar [pedofiele] vader was altijd aardig. Later hoorde ze van Kees dat haar vader verliefd op hem was en toen vielen de stukjes van de puzzel in elkaar. Inmiddels had ze zelf al, sedert haar elfde, een pedofiele relatie achter de rug. Haar vriend was dertig en smoorverliefd. Hij bracht serenades onder haar slaapkamerraam en schreef prachtige liefdesbrieven.

"Als ik vroeg vrij was uit school ging ik naar hem toe. Dan lag hij nog in bed en kroop ik erbij en zoenden en streelden en lachten we. Een beetje erotisch, verder niet. Die boot hield hij af, want hij wilde dat ik ook fijn met mijn konijntje kon blijven spelen. Mijn moeder vroeg me laatst: hoe kijk je nou op dat contact terug? Het klinkt heel stom, maar dat weet ik niet. Ik heb er nooit iets naars van ondervonden, behalve dan toen ik een blote vrouw in zijn bed vond. Ik heb me toen zo omgedraaid en ben weggelopen. Buiten heb ik tranen van woede gehuild. Ik voelde me bedrogen, gekwetst. Dat was de definitieve breuk." In een gezonde pedofiele situatie, meent Anouk, past geen sex.

bron: Artikel 'Sluimerende liefde - Zijn pedofielen enge kinderlokkers of eigenlijk superpedagogen? Een omstreden minderheid geportretteerd' door Annet Muijen; HP (Haagse Post); 12 maart 1988