Twee ingezonden brieven over interview Theo van Willigenburg
'Ik roep walging op', staat er boven het interview met ethicus Theo van Willigenburg (De Verdieping, 11 oktober). Dat klopt. Dat de dertienjarige jongen met wie Van Willigenburg seks had geen 'nee' zei, is geen argument. Seks met een kind van dertien gebeurt altijd omdat het zich niet realiseert wat het inlevert voor de geboden aandacht. De schade is levenslang. De ontdekking van je eigen seksualiteit wordt je ontnomen en ja, ik spreek uit eigen ervaring. Het meelijwekkende relaas over het OM, de universiteit en de gevangenis is deerniswekkend. Het ergst vind ik nog de bewering dat walging met onze morele ontwikkeling meegroeit. In de film 'The Reader' krijgt de dader uiteindelijk zicht op wat ze heeft aangericht en kan daar niet meer mee leven. Hoe kan het dat deze academicus die (in dit geval wel zeer ernstig) onderuit is gegaan, zich niet de rest van zijn leven stilletjes in een hoekje is gaan schamen, maar met zijn boek de publiciteit heeft gezocht?
bron: Ingezonden brief 'Walging' door Peter Verschoor; blendle.nl/i/trouw/brieven/bnl-trn-20141013-3609151; Trouw; 13 oktober 2014
Hoe zou de wereld eruit zien als we de mens achter de daad kunnen blijven zien? En is boos blijven de oplossing om met dit gegeven om te blijven gaan? Theo van Willigenburg is en blijft voor mij een mens en door het plaatsen van het interview met hem draagt ook Trouw hier aan bij.
bron: Ingezonden brief 'Theo blijft een mens' door Jeanny van Overhagen; blendle.nl/i/trouw/brieven/bnl-trn-20141013-3609151; Trouw; 13 oktober 2014