Volgens dokter Wafelbakker ben ik een pedofiel van categorie een

Toen mijn kind klein was, was ik zo bezig met het houden van hem, dat ik mijn hele leven er door liet richten: ik stond ermee op en ik ging er nagenoeg gelijktijdig mee naar bed. Want het is uitputtend om in je eentje een kind groot te brengen. Elke nacht kwam mijn kleine ventje bij me in bed liggen. Het tinkelende naamplaatje om zijn hals kondigde zijn komst meestal aan. Slaapdronken kroop hij dan met zijn knuffelbeest in mijn armen die ik maar al te graag om dat warme en zachte kinderlijfje sloot. Gezellig samen bereikten we zo de ochtendstond. [...]

Volgens dokter Wafelbakker [seksuoloog/arts] ben ik een pedofiel van categorie een: mensen die veel om kinderen geven maar die nooit zullen overgaan tot enige seksuele handeling. Maar misschien heb ik toch ook een ietsje van pedofiel categorie twee in me: mensen die wel zullen streven naar seksueel contact dat echter van heel lichte aard is. Want ik heb mijn kind veel gestreeld en veel gekust en ik heb doorlopend aan hem gezeten.

bron: Ireen van Engelen (bestrijdster van personen en groeperingen die acceptatie van pedoseksualiteit nastreven) in het artikel 'Geen overdreven zorgen maken over pedofilie'; Het Parool; 7 mei 1997