Voor alle leeftijden?

From Brongersma
Jump to navigation Jump to search

We hebben nu een periode achter de rug van zo'n tien jaar, waarin er geen werkzame abortuswetgeving bestond. Dat heeft naar mijn idee helemaal niet geleid tot grove toestanden, maar veeleer gelegenheid gegeven tot een brede discussie in allerlei kringen van de bevolking over een moeilijk onderwerp als abortus. Hetzelfde zou ik wensen ten aanzien van seksuele handelingen met kinderen. Nu al is het zo dat er, sinds twintig jaar, een duidelijke afname is in het aantal veroordelingen voor ontucht enz. met kinderen. Het percentage van de gevallen die wél gemeld werden, maar waarin niet verder werd vervolgd nam toe van 40 tot 66%. Je zou wensen dat ook voor kinderseksualiteit er een periode kwam zonder strafrechtelijke vervolging, om dan na te gaan of dat wezenlijk tot wantoestanden zou leiden. Als ik er niet ernstig van overtuigd was dat die wantoestanden niet zullen optreden, dan zou ik het voorstel zeker niet doen. Maar deze gedachten bestaan geenszins bij de Commissie Melai, die meent dat de tijd voor "decriminalisering van seksuele contacten tussen volwassenen en jeugdigen" nog niet is aangebroken. [...]

De commissie heeft aanvankelijk wel gepleit voor het recht op seksuele zelfbeschikking, maar voor kinderen gaat dat dan weer niet op. Kinderen hebben immers in de ogen van de commissie een "gebrekkige wil" of een "nog onvolgroeide wil". De commissie heeft ook uitgesproken ideeën over rijpheid. Je komt ineens de zin tegen: aangezien lichamelijke en seksuele rijpheid niet samenvallen. Kom nou. De commissie vindt kennelijk dat lichamelijk rijpe mensen geen seksuele verlangens en geen seksueel gedrag mogen hebben. Dat is heel andere koek. Doe het begrip seksuele zelfbepaling dan maar weg. De commissie tilt ook zwaar aan de gedachte dat kinderen en volwassenen bij het aangaan van seksuele relaties niet als psychologisch gelijkwaardige partners zijn te beschouwen. Kinderen en volwassenen zijn nooit gelijkwaardige partners. Niet thuis, niet op school, niet in de sport, niet in de jeugdbeweging. Daaraan tilt niemand zwaar. Het feit dat de ongelijkwaardigheid juist ten aanzien van seks zo zwaar wordt onderstreept is het gevolg van twee dingen. Allereerst de isolering van seksualiteit uit het geheel. Het losmaken van de seksualiteit uit de totaliteit van het mens zijn en van het kind zijn. Het wijst in de tweede plaats op de overwaardering die de commissie daarnaast aan seksualiteit en erotiek toekent. [...]

De commissie heeft aan een dr. Fiselier gevraagd om wat literatuur over het onderwerp pedofilie samen te vatten. Dat is als een aparte bijlage aan het advies toegevoegd. Fiselier heeft zich met de nodige walging van die taak gekweten. Het is weer de oude hoek "daders" en "slachtoffers". Een paar jaar geleden heeft een werkgroep van het Nationaal Centrum voor Geestelijke Volksgezondheid er al op gewezen dat de literatuur over pedofilie erg eenzijdig is. "Geselecteerd", heet dat. Er worden resultaten gemeld uit de praktijk van justitie of van psychiaters. Nogal beperkt. Tientallen jaren werd ook homoseksualiteit beoordeeld vanuit die ooghoek. Strafbaar of gestoord, andere keuzen waren er niet. Waarom leren we niets?

Behalve de justitie- en psychiatriebronnen zijn er dan nog de herinneringen van volwassenen aan doorgemaakte jeugdervaringen. Die zijn vaak erg overtrokken. Het onderzoek van Kinsey naar de jeugdbelevenissen bij ruim 4000 vrouwen, is later nog eens bekeken door Gagnon. Hij zet daarbij toch een wat vreemd brilletje op. Hij spreekt bijvoorbeeld over "slachtoffers, die vrijwillig meewerkten aan een relatie". Mag je dat nog slachtoffers noemen? Vorig jaar, in Praag, heb ik nog met Gagnon gepraat over zijn publicaties. Ik wees hem er op dat hij alleen door zijn woordkeus al een negatief beeld schetste. God, dat speet hem erg. Dat was helemaal nooit zijn bedoeling geweest. Hij zou me zijn nieuwe boek toesturen. Dat is ondertussen aangekomen. Daaruit blijkt een sterk verruimde visie ten aanzien van homoseksualiteit, en een wat voorzichtiger formulering ten aanzien van pedofilie. [...]

Waarom is dit Eindadvies weer zo'n verschrikkelijk juridisch rapport geworden? Van de 13 commissieleden waren er 9 jurist of criminoloog. De moderne seksuologie, en met name de sociaal-seksuologie was niet vertegenwoordigd. Er zat ook geen kinderpsycholoog in de commissie. De hoogleraar kinderrecht liet weten wel in de commissie te zitten maar geen tijd te hebben om aan de beraadslagingen te kunnen deelnemen. Dat kan echt allemaal in Holland - clubland. In hemelsnaam geen nieuwe mensen vragen waarvan je zou kunnen vermoeden dat ze een wat andere mening hebben. In de commissie zaten - uiteraard! - ook geen mensen die bewust pedofiele ervaringen konden (dorsten?) rapporteren. Terwijl er wel gemeld wordt dat bepaalde commissieleden na het derde rapport de commissie verlieten, omdat ze geen specifieke deskundigheid bezaten, werden er geen nieuwe leden toegevoegd juist op grond van specifieke deskundigheid. Waarom werd bijvoorbeeld Brongersma niet uitgenodigd, oud Eerste-Kamerlid met een internationaal erkende en gewaardeerde kennis en deskundigheid over het onderwerp pedofilie. Waarom werd er niet gestreefd naar een "overname" van enkele leden uit de vroegere werkgroep pedofilie en het Nationaal Centrum voor Geestelijke Volksgezondheid? Hebben we dan zoveel "deskundigen" in ons land, dat we ons kunnen permitteren om twee geheel los van elkaar staande werkgroepen te maken? Inderdaad. Zo rijk zijn we in Nederland.

bron: Artikel 'Voor alle leeftijden?' door Philip den Bouwmeester (pseudoniem van Frits Wafelbakker); Rubriek Deskundologika; Sekstant, nr. 12; december 1980