Vragen over vriendschap - Na zien van film

From Brongersma
Jump to navigation Jump to search

Door: Roel

Begin maart vertoonde het Infocentrum van de NVSH in Amsterdam de korte speelfilm 'De Oppas'. Roel woonde de voorstelling bij en schreef daarna het volgende verhaal:

Eerst even de korte inhoud van de film: Een jong gezinnetje, pa, ma en een dochtertje van ongeveer negen, ergens in een grote stad. Inkomen waarschijnlijk beneden modaal. De ouders zullen 's avonds naar een feestje gaan waar de vader gitaar moet spelen. Een jongeman, kennelijk vriend des huizes, komt die avond oppassen. Het kind en de man stoeien wat tot het om half negen bedtijd is voor het meisje. Zij wil echter beslist eerst in bad. Op een gegeven moment gooit ze een stuk zeep op de grond. Ze roept de oppas en vraagt hem om haar de zeep aan te geven. Hij doet het, maar dat betekent wel dat hij meteen geheel nat wordt gespat. Van het een komt het ander: Even later zitten ze lekker samen in bad. Het meisje komt heerlijk op hem kroelen en hij streelt haar zacht over de billetjes. Plotseling kapt hij er mee en zegt, duidelijk tegen haar zin, dat ze zich moet afdrogen en naar bed moet gaan. Hijzelf komt even later met een knots van een erektie het bad uit. Het meisje is intussen mokkend in bed gedoken en weigert verder nog wat tegen hem te zeggen. De kleine uurtjes zijn al even bezig als de ouders thuiskomen. Moeder is behoorlijk tipsy en is zwaar begaan met het lot van de eenzame oppas. Ze moet hem per se even flink omhelzen, helaas, zij verliest haar evenwicht en ze komen languit op de canapé terecht. Op dat moment verschijnt dochterlief, wakker geworden, in de deuropening. De moederinstincten komen meteen in werking: Ze loopt naar haar spruit toe en wil haar lekker aanhalen. Kindlief ontwijkt haar echter en loopt zwijgend naar de oppas. Verbaasd zien de ouders hoe zij zich op zijn schoot nestelt en hij haar tegen zich aantrekt. Een beetje moeilijk zegt mamma: "Jullie zijn goeie vrienden hè!?".

Tot zover de film, voor velen waarschijnlijk een herkenbare situatie, die genoeg stof tot nadenken geeft. De discussie na afloop spitste zich toe op de vraag hoe je reageert op erotische toenadering van kinderen. Ga je die uit de weg of ga je er juist op in? Als je, zoals de oppas, van jezelf schrikt wanneer je merkt, dat het lijfelijk kontakt met een kind ook bij jou (ontoelaatbare?) prikkelingen opwekt, ga je dat dan op alle mogelijke manieren verbergen? Roep je jezelf en het kind tot de orde, leg je uit dat het eigenlijk niet kan? Of stuur je het kind domweg weg, afgewezen en in verwarring omdat jij, volwassene, geen raad weet met gevoelens die niet passen bij de algemeen aanvaardbare erotische norm. Je hoort als vader of moeder, opvoeder, onderwijzer of oppas als volwassen mens dus geen seksuele prikkels te ondervinden van een mooi kinderlijfje, zelfs niet als dat tegen je aan komt kroelen. Heb je daar wel last van dan ben je op z'n minst een beetje pedofiel, of erger nog, incestueus. In welke mate sta je toe dat die (verborgen?) gevoelens aan de oppervlakte komen? Moet je ze wegdrukken, geheel ontkennen - wat natuurlijk best mogelijk is - of kun je er, vooral naar het kind toe, ook positief mee uit de voeten?

In de film was het kind bijzonder teleurgesteld over de afwijzende reaktie van haar oppas. Juist toen het leuk begon te worden, er echt sprake was van intiem lichamelijk kontakt, werd zij uit het bad gestuurd. Afgewezen. Er zijn maar weinig kinderen die aan volwassenen duidelijk maken dat ze ook erotische gevoelens hebben naar mensen toe waarvan ze geacht worden te houden. Van het kind wordt dat niet verwacht en ook niet aanvaard. Sterker nog, het wordt ze afgeleerd! Kinderen op hun beurt weten heel goed, dat grote mensen (althans de meeste) niet op hun direkte erotische avances zullen ingaan. Daar krijgen ze voor op hun kop. Billekoek dus. Kinderen gebruiken daarom heel subtiele middelen om toch lichamelijke aandacht te krijgen: stoeien, tegen je aan komen hangen, op schoot willen zitten, vervelend doen. Fantasie hebben ze genoeg. Je kunt je natuurlijk afvragen in hoeverre kinderen de bedoeling hebben zichzelf en/of de volwassen tegenspeler d.m.v. lichamelijke aanraking ook erotisch-seksueel te prikkelen.

Als volwassenen hebben we al genoeg moeite met seks. Moeten we onze kinderen daar dan ook mee opschepen? Wat is beter: kinderen buiten het hele seksuele gebeuren houden, ze a- of antiseksueel op te voeden, goed laten voorlichten als ze er aan toe zijn (opdat er geen ongelukjes gebeuren) of moeten we een flink portie seks in de opvoeding stoppen, ze laten eksperimenteren binnen en/of buiten het gezin met elkaar of met volwassenen? Zoek het maar eens uit.

Pedofilie, incest en kinderseksualiteit zijn niet de problemen van minderheden of enkele gefrustreerden. Ze zijn ons aller probleem!

Met toestemming overgenomen uit NVSH-INFO Amsterdam.

bron: Artikel 'Vragen over vriendschap - Na zien van film' door Roel; Martijn, nummer 19; mei 1984