Waarom mag ik niet gewoon denken zoals ik er in de jaren '70 over dacht?

Ik vind dat publiek en politiek zich teveel bemoeien met wat ik mag denken en zeggen. Vroeger, eind jaren '60 en jaren '70 ofzo, was het zo dat gewone mensen met een licht progressieve inslag zoiets dachten als: "tsja, die pedefilie [pedofilie] en die homoseksualiteit is wel een beetje vreemd maar om die mensen nou te straffen als zware misdadigers, ik weet het niet hoor..." Daarna werd het dat homoseksualiteit als een soort ziekte zou moeten worden beschouwd (zieken straf je namelijk niet maar probeer je te genezen). Homo's boos. Mocht je niet denken. Toen kwam Swaab: "het is geen ziekte maar het heeft een erfelijke component". Homo's boos. Mocht je niet denken.

Tegenwoordig is het zo dat het opeens weer wel zo dat 10% van de mensen homo is. Soort natuurwet. Het is een wezenskenmerk van het species "mens" geworden. Swaab heeft toch gelijk. Waag het eens om wat anders te denken, dan worden de homo's boos. Mag je dus niet denken. In de tussentijd is het verboden geraakt om over pedofielen te zeggen "tsja, die pedefilie is wel een beetje vreemd maar om die mensen nou te straffen als zware misdadigers, ik weet het niet hoor..." Mag niet, wordt de publieke opinie boos. Pedofielen zijn buiten beeld verdwenen. Volstrekt gediscrimineerd. Als er iemand met dat soort neigingen (zal ik maar zeggen) in beeld verschijnt dan is het politiek correct verplicht geworden om hem om te beginnen als "pederast" af te schilderen. Voor minder doen we het niet. Waarom mag ik niet gewoon denken zoals ik er in de jaren '70 over dacht?

bron: Reactie van J.Morika op artikel 'Homo's en politici op bootjes'; fp.dagelijksestandaard.nl/2010/08/homos-en-politici-op-bootjes; Dagelijkse Standaard; 7 augustus 2010