Was hij veranderd in een beest

Mijn eerste ervaring - als ik het zo mag zeggen - had ik op de hogeschool De Horst in Driebergen. Het was 1994. De economieleraar stelde zich voor: 'Ik ben die en die en ik ben homo'. Er werd gelachen. Ik zat daar met open mond. Was hij veranderd in een beest - zo keek ik hem aan. Had ik het wel goed gehoord? Lag het aan mijn Nederlands? Eigenlijk was ik ook teleurgesteld dat hij er zo gewoon uitzag. Was dat nou alles? Hij stond daar ontspannen voor de klas en maakte grapjes: 'Ik ben homo maar kan toch wel economie geven'.

Maar de tijd van grapjes is voorbij. De werkelijkheid is grimmig geworden. Hoe grimmig? Daarover verschillen de meningen. Wat voor de één een anekdote is, is voor de ander bittere realiteit. Hoeveel anekdotes hebben we nodig? Hoeveel tekenen hebben we nodig om de tijd te verstaan? Wat kunnen we leren van de geschiedenis? Waarom houden wij de plaatsen van herinnering in stand? Wat voor verhaal vertelt kamp Westerbork ons? Wat weten we nu? Wat wisten we toen? Kan het zo zijn dat de waarheid soms te pijnlijk is? Te grimmig? Kan het zo zijn dat de waarheid soms haast onvoorstelbaar is? Dat je niet kan geloven dat het waar is?

bron: Ayaan Hirsi Ali (VVD) in haar essay 'De werkelijkheid is grimmig geworden'; www.liberales.be/cgi-bin/showframe.pl?essay&ayaanhomo; Liberalis; april 2006