Boekrecensie: Het kind als seksloze larf

From Brongersma
Jump to navigation Jump to search
The printable version is no longer supported and may have rendering errors. Please update your browser bookmarks and please use the default browser print function instead.

[Midas] Dekkers beschrijft het kind als een larf. Net als al die andere larven waar zoveel interessante dingen over te vertellen zijn, is de mensenlarf een apart wezen, lijkt niet op een mens, en moet dus ook niet als een mens behandeld worden. Het kind is van nature seksloos, en bezit dus ook geen seksuele gevoelens, want die zouden geen enkele functie kunnen vervullen. Het kind is uitsluitend bezig met groeien en leren. Het is dus wel nieuwsgierig en oefent bijvoorbeeld met vadertje en moedertje spelen. Maar seks? Nee, dat heeft geen betekenis voor het kind. Freud zat er helemaal naast. Seksuele gevoelens treden pas op met de geslachtsrijping, de puberteit. De larf verpopt zich dan en bereidt zich voor op de volwassenheid, waarna voortplanting en gezinsvorming plaatsvinden. [...]

Voor wie mocht denken dat het kind vanaf het begin van nature 'seksueel' (met bijbehorende gevoelens) is omdat het toch minstens de geslachtsorganen van een van de twee geslachten heeft, dus zich als een jongetje of meisje ontwikkelt volgens programma's die in aanleg genetisch vastliggen, krijgt van de bioloog Dekkers te horen dat het niet die geslachtskenmerken zijn die van iemand een meisje of jongen maken, maar de manier waarop de omgeving op het kind reageert. Hij zegt met andere woorden dat de seksualiteit een sociale constructie is. En dat is precies de heersende opvatting van de meeste antibiologen en schoolgeleerden. Kortom, wat een veelbelovende 'biologische' verdieping van de kennis over onszelf leek, is bij nader inzien meer van hetzelfde. Dekkers is dus een harstikke leuke meester, maar eigenlijk ook wel een beetje een frik.

bron: Boekrecensie 'Het kind als seksloze larf door Manuella de Rijke; Betreft het boek De larf (2002) door Midas Dekkers; De Nieuwe Sekstant; winter 2002