Commentaar: zestien jaar en jonger (1)
Over herziening van de meer dan honderd jaar oude strafbepalingen inzake seksuele contacten met minderjarigen beneden de zestien jaar wordt in de politiek al meer dan tien jaar gepraat. Maar tot een aanpassing van het Wetboek van strafrecht is het nog niet gekomen. De materie is zo gevoelig, dat politici huiverig zijn hun vingers er aan te branden. Het tumult dat ruim een jaar geleden ontstond toen minister Korthals Altes van justitie voorstelde vrijwillige seksuele contacten met jeugdigen boven de twaalf jaar uit het strafrecht te halen, spreekt boekdelen. Onder druk van zijn eigen partijgenoten in de Kamer, die danig schrokken van de reacties uit hun achterban, moest de minister zijn voorstel intrekken.
Waarom reageren veel volwassenen zo heftig als het om seksueel verkeer van kinderen gaat? Is seksualiteit hun exclusieve bezit of hebben ze er zelf zo'n zooitje van gemaakt, dat ze hun kinderen daar aan niet willen blootstellen? Als je kijkt welke plaats de seks in onze huidige cultuur in neemt, kon dat laatste wel eens waar zijn. In de jaren zestig is de seksualiteit weliswaar uit de taboesfeer gehaald maar geenszins in een ontspannen sfeer terecht gekomen. Seks is een consumptie-artikel geworden. Advertenties voor 'verwennerij in de prive-sfeer' beslaan in veel dagbladen meer dan een pagina, tal van reclameboodschappen bevatten verwijzingen naar seksuele genoegens, symbolen van seks en erotiek zijn niet meer van het scherm, vooral de video-clip, weg te denken.
De keerzijde is dagelijks in dezelfde media te zien. Seksueel misbruik van kinderen komt veel meer voor dan we tot voor kort aannamen. Homoseksuelen moeten nog altijd vechten tegen vooroordelen en (soms) lijfelijk geweld. Hetzelfde geldt voor vrouwen, die bovendien nog altijd het twijfelachtige voorrecht genieten het exclusieve symbool van seks te zijn. De seksualiteit zit, kortom, nog altijd in een verdrongen hoek van onze cultuur, omgeven door veel hypocrisie en verkramptheid. De commercie houdt het publiek slechts een schijnvrijheid voor. Wie het dus heeft over seksualiteit van kinderen, zal zich moeten realiseren dat ook zij dagelijks met een sekswereld worden geconfronteerd die de volwassenen hebben gecreëerd.
bron: Commentaar 'Zestien jaar en jonger (1)'; Trouw; 17 januari 1987