De culturele hypocrisie rondom pedofilie

From Brongersma
Jump to navigation Jump to search
The printable version is no longer supported and may have rendering errors. Please update your browser bookmarks and please use the default browser print function instead.

Naarmate de maatschappij complexer wordt, duurt het langer om de kennis en ervaring over te brengen. Hierdoor wordt de emotionele en seksuele rijping uitgesteld en onderdrukt. Er ontstaat zodoende een periode van bescherming waardoor jonge mensen in 'sociale quarantaine' worden geplaatst. De nieuwe sociale constructie van kindertijd werkt dan ook remmend op de vrijheid die jongeren mogen genieten. De familie vertegenwoordigt weliswaar bescherming, maar voert gelijktijdig intensieve controle uit [...].

Als de massamedia elk seksueel geheim aan alle leeftijden openbaren, is er geen basis meer voor de distinctie 'jong' en 'oud'. Volgens deze filosofie kan zonder geheimen geen sprake zijn van zoiets als de kindertijd. De eens zo solide geachte muur tussen de wettelijke gedefinieerde minderjarige en de seksuele wereld die slechts aan volwassenen toebehoort, is onherstelbaar vervallen. Door de vandalen alleen te zoeken bij types van pedofiel pluimage, missen we de crux dat ook het medium technologie verantwoordelijk is voor deze demarcatieslijtage. Met de introductie van de televisie zijn kinderen zich in de beeldende media bovendien meer en meer gaan opstellen als volwassenen en zij worden ook geacht zich zo te gedragen. [...]

Deze onrust komt voort uit de productie van pedofiele en incestueuze verlangens binnen het gezin; een instituut dat als seksuele leerschool dient. Doordat de buitenwereld geen vocabulaire aanreikt om kinderseksualiteit en de erotische band tussen ouderen en kinderen onder woorden en/ of handelingen te brengen, ontstaat er een spanning die een uitweg moet vinden. Pedofielen lenen zich als suitable enemy voor de projectie van deze verboden verlangens. Door ze te isoleren is het mogelijk het 'zelf' van diens eigen verachte schaduw los te maken (Matraverse & Maruna, 2004). [...] Op welk niveau dan ook, er bestaat geen coherente aversie tegen intimiteit met kinderen. En zo blijft het thema seksualiteit en kind door dubbelzinnigheden omgeven.

bron: Artikel 'De culturele hypocrisie rondom pedofilie' door Juul Gooren (criminoloog); Uit het boek 'Culturele criminologie' onder redactie van: Dina Siegel, Frans van Gemert & Frank Bovenkerk; Boom Juridische uitgevers Den Haag; 2008