De dissident wordt in Nederland liefst de mond gesnoerd
Nederland kan slecht omgaan met stevig debat. Tot aan de eeuwwisseling zond de VARA het televisieprogramma Het Zwarte Schaap uit, waarin dwarse types als Willem Oltmans, Pim Fortuyn en Theo van Gogh zich - vrijwillig, dat nog wel - moesten komen verantwoorden voor een tribunaal van prominenten, zedenprekers en journalisten. Uiteraard kwam ook de voormalige partijleider van de extreemrechtse Centrumdemocraten Hans Janmaat aan de beurt. In deze uitzending zijn beelden te zien van woedende demonstraten op het Binnenhof die Janmaat bij diens aantreden als Kamerlid proberen de toegang tot het parlement te ontzeggen. Journalist Wouke van Scherrenburg gaf aan 'fysieke weerzin' te voelen als ze Janmaat moest interviewen. De uitzending levert bij terugkijken regelmatig plaatsvervangende schaamte op, want Janmaat zegt weinig dat we anno 2021 niet van vrijwel alle partijen in de Tweede Kamer kunnen horen. [...]
In de vorige eeuw lagen ook commentatoren die puur uit principe de grondrechten van Janmaat en zijn aanhangers verdedigden in de media en de politiek onder vuur. Maar er zijn goede redenen waarom de grondwet ook de rechten van uw ergste vijand waarborgt. Waar geen grondrechten bestaan bestaat immers geen vrijheid, geen rechtszekerheid en geen democratie. Kiest u uit deze vier politici: Tunahan Kuzu, Thierry Baudet, Jesse Klaver en Geert Wilders. Wilt u dat talkshows, Twitter, Facebook en kranten één of meerdere van hen boycotten? Denk nogmaals na. Zou u hen, als ze in de regering zaten, de macht geven uw favoriete politicus of commentator (of u zelf) te laten boycotten? Een land zonder oppositie, tegenspraak of dissidente geluiden ontwikkelt zich uiteindelijk tot een dictatuur. [...]
'Totalitarisme heeft middelen ontdekt om mensen van binnenuit te domineren en te terroriseren', schreef Hannah Arendt. Arendt was een dissident die graag de vinger op de zere plek legde. In haar boek 'Eichmann in Jeruzalem' uitte ze felle kritiek op Joodse voormannen die in de Tweede Wereldoorlog te meegaand zouden zijn geweest bij de deportaties van Joden door de nazi's [Zie: Hans Achterhuis over Hannah Arendts 'Eichmann in Jeruzalem' | Trouw ]. Ze kreeg de hele goegemeente achter zich aan. [...]
Ook George Orwell was een dissident in eigen kring. Orwell - die op de ultra-elitaire public school Eton onderwijs kreeg - was voorstander van de dekolonisatie van India, sprak zich uit tegen het racisme van de Britse koloniale elite, vocht in de Spaanse burgeroorlog tegen de fascisten van Franco en hoopte tijdens de Tweede Wereldoorlog dat de Britten Churchill zouden vervangen door een sociaaldemocratische premier. Tegelijk lag Orwell overhoop met linkse bewegingen in Engeland, die hij in harde bewoordingen verweet de oorlogsmisdaden van de Sovjet-Unie dictator Josef Stalin - destijds een bondgenoot van Groot-Brittannië en een held en een mythe in linkse kringen - te steunen.
bron: Artikel 'De dissident wordt in Nederland liefst de mond gesnoerd' door Coen de Jong (begin 2021 verschijnt Uitgeverij Blauwburgwal zijn boek over de alwetende ogen die de mensheid in de 21ste eeuw omringen); www.wyniasweek.nl/de-dissident-wordt-in-nederland-liefst-de-mond-gesnoerd/; Wynia's Week; 16 januari 2021