De grote babyoorlog - De ware achtergronden van het gezinsleven

Hoe grotesk het ook mag lijken, het is bij de hermelijn normaal dat het volwassen mannetje de blinde, naakte jongen, die nauwelijks zo groot zijn als zijn kop, penetreert en insemineert. [De eicellen worden daarna maximaal een jaar opgeslagen voordat ze innestelen in de baarmoeder.] Bovendien slepen de jongen zich, zodra ze de aanwezigheid van het mannetje in het nest bespeuren, onder het slaken van kleine kreetjes in zijn richting om zijn seksuele aandacht te trekken. [...] Seksuele ontdekking tussen jonge apen is wederzijds; ze profiteren allemaal van de ervaringen. Ook intiem contact met volwassen apen komt alle betrokkenen ten goede en ook de ouders zijn hier vaak bij betrokken. [...] Als de biologische interpretatie van intiem contact als opvoedend juist is, mogen we verwachten dat dergelijke interacties dezelfde kenmerken hebben die gevonden bij andere primaten en/of in pre-industriële samenlevingen. Ten eerste zouden we mogen verwachten dat zowel ouders als kinderen geprogrammeerde neigingen hebben tot seksuele interactie, maar zonder incest. [...]

Zoals we later zullen zien, zijn er culturen waarin open seksuele exploratie en contact tussen jonge kinderen en tussen kinderen en volwassenen normaal is en aangemoedigd wordt. In andere culturen is elke seksuele daad met jonge kinderen verboden. En uiteraard zijn er veel culturen die zich ergens in het midden bevinden, waar sommige daden geaccepteerd zijn en andere niet. Terwijl in de westerse ontwikkelde landen in het verleden een enigszins conservatieve middenweg werd gekozen, zien we nu een snelle beweging in de richting van een verbod op elke vorm van seksueel contact met kinderen, zelfs door andere kinderen. [...]

Aan de ene kant kunnen kinderen, om redenen die we zo dadelijk zullen bespreken, hun voordeel doen met vroege seksuele ervaring. Maar er is ook een andere kant: hoe eerder ze met hun seksuele ontdekkingstocht beginnen, hoe groter de kans dat ze seksueel overdraagbare aandoeningen oplopen [...]. De oplossing die de evolutie dan ook lijkt te hebben gevonden, is kinderen zo te programmeren dat ze zoveel seksuele ervaring opdoen als ze maar kunnen, en ouders zo te programmeren dat ze, afhankelijk van hun beoordeling van de omstandigheden, hun kinderen hierin stimuleren of tegenhouden. [...]

Ziekte (vooral het schrikbeeld van HIV), moord (vooral van pedofiele aard) en tienerzwangerschap lijken allemaal toe te nemen doordat ze steeds meer in de schijnwerpers van de media staan. Of ze echt vaker voorkomen is een onderwerp voor een interessant debat, maar niet relevant voor deze discussie. De natuurlijke selectie heeft ouders geprogrammeerd om op elke schijnbare toename van het risico te reageren met een nog rigoureuzere onderdrukking van de neiging van hun kinderen om seksuele ervaring op te doen. In de jaren negentig van de twintigste eeuw is dat wat er door de hele westerse wereld heen lijkt te gebeuren. Op maatschappelijk niveau betekent rigoureuze onderdrukking dat elk gedrag dat als gevaarlijk wordt beschouwd als misbruik wordt beoordeeld.

bron: Uit het boek 'De grote babyoorlog - De ware achtergronden van het gezinsleven' door Robin Baker & Elizabeth Oram; Uitgeverij De Arbeiderspers, Amsterdam/Antwerpen; 1999; Originele titel: 'Baby Wars'; 1998