De kunst van het vrije(n) - Andere voorlichting over de liefde

Doordat het seksuele gevoel geheim gehouden wordt, ontstaat bij iedereen vanaf de vroege jeugd een vaag soort schuldgevoel. Omdat we schuldgevoelens niet prettig vinden, proberen we er vanaf te komen door ze op anderen te 'projecteren', zoals dat heet. Die anderen zijn dan als het ware net iets slechter dan wijzelf. Dit verschijnsel doet zich op het gebied van seks heel veel voor. Een hele samenleving kan schuldgevoelens projecteren op andere samenlevingen (de vijand) of op bepaalde individuen. Die worden dan als het ware opgeofferd zodat de rest zich niet schuldig hoeft te voelen.

Zo werden er een paar honderd jaar geleden in Europa en Amerika 'heksen' verbrand. Dat waren mensen die ervan beschuldigd werden dat zij seks hadden met de Duivel. Soms was een verdachtmaking al voldoende om een dorp op stelten te zetten en dan moest iemand wel gestraft worden om de rust te herstellen.

Datzelfde verschijnsel heeft zich hier ook voorgedaan ten aanzien van homoseksuelen. In andere plaatsen in de wereld gebeurt dat nog steeds. En in onze tijd zijn het hier overal de 'pedofielen' op wie bijna iedereen zijn of haar privé seksuele ervaringen, schuldgevoelens, angst en agressie afreageert, terwijl men er nooit eentje ontmoet heeft en ook niets met ze te maken wil hebben.

Angst en afkeer van 'vreemden' of mensen van een ander ras, volk, geslacht, geloof, gaan ook altijd samen met de verdenking van 'onzedelijkheid'. Joden waren kinderlokkers, negers waren verkrachters van blanke meisjes, moslims mishandelen hun vrouwen, westerlingen maken van de vrouwen seksobjecten, het zijn allemaal verhalen die de seks een slechte naam geven. Als je met dit soort verhalen te maken krijgt is het de kunst om je eigen verstand te gebruiken, af te gaan op je eigen ervaring en mensen kennis en kritisch te kijken naar de informatie die aangeboden wordt.

bron: Uit het boek 'De kunst van het vrije(n) - Andere voorlichting over de liefde' door Dik Brummel; Uitgeverij NVSH; 2007