De ruïnes van de seksuele revolutie: Difference between revisions

From Brongersma
Jump to navigation Jump to search
No edit summary
No edit summary
 
Line 23: Line 23:
[[Category:GroenLinks]]
[[Category:GroenLinks]]
[[Category:Seksuele revolutie]]
[[Category:Seksuele revolutie]]
[[Category:Seksueel contact vader met eigen kind‏‎]]

Latest revision as of 14:19, 10 January 2020

Minstens zo bekend als d'Ancona was toentertijd de kunstenaar Henk Jurriaans, die zichzelf als 'levend kunstwerk' tentoonstelde in het Amsterdamse Stedelijk Museum. Aan de Haagse Post vertelde hij in 1976 dat zijn zevenjarige dochtertje weleens 'aan papa's lul mocht zuigen'. Een jaar eerder had Jurriaans al aan HP opgebiecht dat hij poepseks had gehad met zijn levensgezellin Marte Röling: "Ze reageerde er eigenlijk heel rustig op."

Zelfs toenmalig FNV-voorzitter Wim Kok blies - op bescheiden wijze - zijn partijtje mee. Aan Vrij Nederland vertelde hij in 1975 dat hij tijdens een vakantie in Denemarken naakt had gezwommen. Kok bleek het dermate 'zalig' te hebben gevonden dat hij het - zoals een echte socialist betaamt - meteen maar wilde opleggen aan anderen: "Die hele taboeachtige sfeer (rond naaktrecreatie - red.) moet zo snel mogelijk opgedoekt worden. Ik denk dat je ermee bereikt dat de mensen hun masker afwerpen." Vijf jaar later wilde Panorama van Kok weten of hij ook weleens naakt door z'n eigen huis liep. Dat bleek niet het geval. Wel liet Kok trots weten dat hij niet schroomde om samen met zijn dochter onder de douche te gaan staan: "Op dat punt is er geen enkele remming."

Van dergelijke ontboezemingen keek zo'n dertig jaar geleden nauwelijks iemand op. Zoals er destijds ook bijna niemand opkeek van de fotoreportages in - toen nog - 'familieweekblad' Nieuwe Revu, waarvoor regelmatig minderjarige modellen uit de kleren gingen ("Dit is Lotta uit Malmö, een Zweedse blom van amper vijftien lentes jong"). Of van het partijprogramma van de PSP - een van de voorlopers van GroenLinks - waarin werd gepleit voor het opheffen van de strafbaarstelling van pedofilie.

Zoals gezegd: er is sindsdien veel veranderd. Seks met kinderen en alles wat daar zelfs maar naar riekt, wordt tegenwoordig weer even scherp veroordeeld als vóór de seksuele revolutie het geval was. Geen politicus of vakbondsleider gaat anno 2005 nog prat op het vrijen of samen douchen met z'n eigen kroost, en geen kunstenaar komt nog weg niet het verhaal dat hij zich laat pijpen door z'n dochtertje. Nieuwe Revu zou direct door de politie in beslag worden genomen als er nog steeds blote foto's van prille pubermeisjes in zouden staan, en een politieke partij die pedofilie wil legaliseren, zou daarmee haar electorale doodvonnis tekenen - en vervolgens moeten omzien naar permanente bewaking van het partijbureau.

bron: Artikel 'De ruïnes van de seksuele revolutie' door Roelof Bouwman; HP/De Tijd; 26 augustus 2005