Een klein boekje met grote gevolgen
Wij denken dat mensen homoseksueel gedrag van anderen pas werkelijk kunnen aksepteren als ze bewust zijn van hun eigen homoseksuele gevoelens. Zo kunnen ze ook pas pedoseksuele kontakten begrijpen als ze bij zichzelf een erotische aantrekking tot kinderen ervaren hebben. [...]
Door nú de kinderen informatie en positieve voorbeelden te geven willen wij voorkomen dat er straks wéér zo'n generatie van gefrustreerde, angstige, zich-schuldig-voelende, bevooroordeelde, getraumatiseerde, diskriminerende mensen rondloopt, die hun bekrompen ideeën weer doorgeven aan hún kinderen. Wij richten ons met de boekjes [Vies is lekker] tot jongens. Dit heeft een praktiese reden: wij zijn een flikkergroep [De Roze Driehoek uit Eindhoven] bestaande uit mannen en wij zijn tamelijk deskundig op het gebied van mannelijke seksualiteitsbeleving. Hoe vrouwen en meisjes seks beleven weten wij alleen van horen zeggen. [...]
Als deze hoeveelheid aan negatieve berichtgevingen niet wordt aangevuld met een even grote hoeveelheid positieve berichten, plus vermelding van alle negatieve gebeurtenissen binnen de geaksepteerde, door huwelijk gezegende, heteroseksuele gedragingen, ontstaat er een niet objektief, tendentieus, negatief beeld van alle afwijkende vormen van lustbeleving. Deze propagandistiese methode is één van de machtsmiddelen om de gevestigde moraal in stand te houden. [...]
De Roze Driehoek is nooit zo dikke vrienden geweest met de politie. Onze ervaringen zijn vooral negatief. Op de momenten dat je ze nodig hebt zijn ze er niet ('te druk'), bv. als er rotzooi was aan de kraam. Bij aangifte van potenrammerij of bedreiging werden we niet serieus genomen ('als je er zó uitziet lok je het ook zelf uit'). De wijkagent maakte bij zijn kennismaking een paar zéér lompe opmerkingen waaruit bleek dat hij het niet zo op flikkers had. Bij demonstraties werd altijd partij gekozen voor het publiek, zelfs al werden de Roze Driehoekers bedreigd. De politie is van oudsher een rechts behoudend apparaat met streng hiërarchiese rangorden, die ook naar buiten toe worden doorgetrokken. Bovendien kunnen de meeste agenten hun persoonlijke opvattingen niet gescheiden houden van hun beroepsfunktie. Een agent heeft macht over de burgers en laat die macht bij bepaalde burgers (zoals flikkers en buitenlanders) iets sterker gelden en zullen dan sneller optreden. [...]
Op het moment dat wij de negatieve gevolgen en agressie niet meer in de hand hadden, werd er door Omroep Brabant voortdurend op aangedrongen ons toch in de ether te krijgen. Het was toen echter duidelijk dat elke keer dat de naam 'Roze Driehoek' weer zou vallen, dat wéér een stenenregen door de ruiten, brandbommen en bedreigingen aan ons adres zou betekenen. De journalist was niet te overtuigen.
bron: Artikel 'Een klein boekje met grote gevolgen' door Arne Rodenburg; De Verkeerde K(r)ant, nummer 29; 15 december 1986