Een weetgrage tiener - David Hamiltons film Bilitis

Een film waarover nogal veel ophef is gemaakt is Bilitis van David Hamilton. Hamilton is, naar als algemeen bekend, van oorsprong fotograaf. Met als fotografische voorkeur opnamen van jonge vrouwen, "waarop" - zoals de reklamepubliciteit het uitdrukt, - "lichamen en aardse goederen verweven worden tot een mysterie van droom en werkelijkheid". Dat is nogal wat.

Het verhaal van de film gaat over een kostschoolmeisje, dat de tedere naam Bilitis draagt en, volgens de filmische suggesties, weifelend aan de drempel van het liefdesleven staat. De aktrice die aan deze figuur gestalte heeft moeten geven is Patti d'Abanville, die kennelijk moeite heeft om aan een door de wol geverfde praktische ervaring in de erotiek het onschuldige snoetje te geven van een weetgrage tiener. Zij is daarvoor opgetut met korte jurkjes, naïeve kostschoolhoedjes, vlechten en de "klassieke bakvishouding": handen op de rug en wiebelen in de heupen. Bilitis komt tijdens de grote vakantie in huis van een ongeveer dertigjarige vrouw, op wie zij verliefd raakt. Zij voelt een gematigd lesbische verering voor de vrouw, maar die stuurt haar de richting van de man uit, waarvoor Bilitis weer op subtiele manier wraak neemt door een jongeman die haar vereert de legerstede van haar vriendin binnen te voeren.

Het enige dat in de film te waarderen valt - maar dat dan ook volmondig - is de getemperde fotografie, die zich vooral georiënteerd heeft op de pasteltinten van lichamelijkheid en zachte erotische praktijken. Er is in dat verband gesproken over zachte porno, maar dat is een onjuiste benadering. De film is niet meer dan een poging om erotiek te overwazen met een verzoetelijkte materialisering ervan. Niet verzoetelijkt ter wille van een soort moraliserende gêne, maar in esthetiek. Datzelfde pogen was ook waar te nemen in de verschillende Emmanuelle-films, waaraan nu met Adieu, Emmanuelle vermoedelijk een einde is gekomen. Het grote verschil is, dat de Emmanuelle-films veel meer pseudo-psychologische pretenties vertoonden. Ook de laatste gaat daar weer aan mank. Het wordt overigens heel sterk in de hand gewerkt door de figuur, die in een bepaalde publiciteit vereerd wordt als "de grote Hollandse internationale ster". U weet het: Sylvia Kristel. Wel, het enige dat Kristel te bieden heeft is haar - op de boezempartij na - zeer aantrekkelijke blootje. Als aktrice is zij een nulliteit. Gezien tegen de Emmanuelle-films ia "Bilitis" een schoonheid van een film te noemen. Maar de achtergrond is er dan ook naar.

bron: 'Film - Een weetgrage tiener' door D.O. [Dik Ouwendijk]; Sekstant; maart 1978