Gerard van Emmerik: 'Ik schrijf niet graag over gelukkige mensen omdat geluk nogal saai is'

[Gerard van Emmerik, auteur:] 'Ik heb de Sociale Academie afgerond met een slechte en tendentieuze scriptie over pedofilie. Ik was gefascineerd door taboes. Ik kwam natuurlijk uit die rigide omgeving van de Veluwe en wilde me verdiepen in dingen die mensen niet horen te doen. In de jaren zeventig moest alles kunnen, een zeer tolerante periode, ook voor pedo's. In de kringen waar ik verkeerde werd gedacht dat het sympathieke mensen waren die goed waren voor de kinderen waarmee ze iets hadden. Senator Brongersma kwam er openlijk voor uit dat hij pedo was. Zoiets zou nu onmogelijk zijn.

'Een beetje als reactie op de hysterie rondom Marc Dutroux heb ik Micha's koorts geschreven, waarin een tienerjongen iets heeft met een man van een jaar of vijftig. In deze roman laat ik zien dat de kinderen zelf veel invloed uitoefenen op de ontwikkeling van zo'n relatie. Micha's koorts speelt zich af in de jaren zeventig en de relatie tussen die twee gaat kapot aan de openheid en tolerantie van die periode. Zo is de moeder van Mischa ervan ervan op de hoogte. Ze is zelfs heel benieuwd naar de oudere minnaar van haar zoon en nodigt hem uit voor een maaltijd. Ergens zeggen de jongen en man tegen elkaar: 'Het had van óns moeten blijven'.

Er zit natuurlijk altijd een tragische kant aan pedo-relaties: ze zijn gedoemd te mislukken omdat het verschil in levenservaring te groot is. Omdat ik zo sympathiek over pedo's had geschreven, werd in een recensie gesuggereerd dat ik er eentje was die er niet helemaal voor uitkwam. Maar ik voel seksueel gezien niets voor kinderen. Als jongetje zou ik er zelf niets tegen hebben gehad als ik iets had gekregen met een oudere man. Maar daar was geen schijn van kans van in het Veluwse zwembad.'

bron: < Schrijver Gerard van Emmerik: 'Ik schrijf niet graag over gelukkige mensen omdat geluk nogal saai is' >; XL; juni/juli 2001