Het Hite-rapport over het gezin - Ouders, kinderen, liefde, haat, seksualiteit

From Brongersma
Revision as of 12:04, 22 June 2013 by Admin (talk | contribs)
(diff) ← Older revision | Latest revision (diff) | Newer revision → (diff)
Jump to navigation Jump to search

Persoonlijk wil ik hierover opmerken dat het steeds moeilijker wordt om te werken en publiceren in een sfeer van vijandigheid en verdachtmakingen in de media. Ik vind het steeds moeilijker om te schrijven in een agressieve sfeer, die met name in de Verenigde Staten zo voelbaar is. [...]

[Een moeder:] 'Ik ben verbaasd over het seksuele genot dat ik voel als ik met mijn driejarige dochtertje speel, en soms lijkt ze gemeenschap na te bootsen als ze boven op mijn man zit. Dat is allemaal prima zolang ze klein is, maar ik voel dat we ons er onbehaaglijker onder voelen naarmate ze ouder wordt.' [...] [Andere moeder:] 'Ik heb seksuele gevoelens gehad voor al mijn gezinsleden. Ik houd van ze, en het is moeilijk om liefde van seksuele gevoelens gescheiden te houden.' [...] [Een vader:] 'Ik merk dat ik opgewonden raak door intensief lichamelijk contact bij het spelen en knuffelen met mijn tweejarige zoontjes. Ik ben nieuwsgierig naar incest en de oorsprong van de taboes die daarop rusten, en vraag me af of het ooit toegestaan zou zijn om met ze te vrijen.' [...] [Een zus:] 'Ik ben gek op mijn oudere broer! Als hij mijn broer niet was, zou ik zeker met hem willen vrijen - ik heb wilde fantasieën over mijn broer!' [...]

Is het een 'natuurlijke' zaak dat ouders hun kinderen na het vijfde jaar niet meer aanraken? Maakt dit deel uit van het 'natuurlijke en noodzakelijke scheidingsproces' zoals sommige stromingen binnen de psychologie in hun theorieën hebben opgenomen? De patriarchale maatschappelijke structuur, met een gezinsopbouw als de onze, heeft het noodzakelijk gemaakt dat langdurige lichamelijkheid tussen gezinsleden taboe is geworden. Hoe zou anders de strikte autoritaire en hiërarchische relatie in stand moeten worden gehouden? [...]

'Ik begon met masturberen toen ik vier of vijf was en mezelf in de spiegel bekeek. Ik was nieuwsgierig, zelfs voordat ik wist of begreep wat het was. Ik geloof dat ik zo jong al klaarkwam. Ik deed het voor het slapen gaan. Alleen clitoraal. Mijn moeder betrapte me er eens op en zei dat het alles zou bederven als ik zou trouwen, en ze legde het zo'n beetje uit. Ik bedacht dat ik het al zoveel jaar deed, dat mijn kansen al verkeken waren, maar ik probeerde wel dingen in mijn vagina te stoppen, toen al, zodat ik dat prettig zou gaan vinden. Toen was ik een jaar of acht.' [...] [Ander iemand:] 'Toen ik een jaar of vijf, zes was, wreef ik me tegen de lakens aan en fantaseerde over de held uit een western. Binnen een paar minuten gaf dat een warm, aangenaam gevoel! [...]

[Een jongen:] 'De eerste keer dat ik een pornotijdschrift zag, was toen ik tien was. Ik was bij een oudere vriend. Hij was dertieneneenhalf en had een paar blaadjes over jonge jongens. Kinderporno. Mijn ouders vinden pornografie absoluut zondig. Ik houd van blaadjes over jongens van mijn leeftijd en iets ouder. Toen ik twaalf was, ben ik door een jongen van twintig gepenetreerd. Eerst deed het pijn, maar ik begon het algauw prettig te vinden.' [...]

De krachtige reactionaire tegenstroom die in de jaren tachtig van zich deed spreken, is in de jaren negentig nog steeds aanwezig. Het verschijnsel dat overal in Europa nationaal-socialistische bewegingen in opmars zijn, doet zich gelijktijdig voor met de opkomst van nieuwe, soortgelijke fundamentalistische groepen in Engeland en Amerika. [...] Als gevolg van deze reactionaire verzetsbeweging is de gezinsideologie in veel westerse landen teruggedraaid tot vrijwel het niveau van de jaren vijftig. Mensen die zich niet willen aanpassen aan het stereotiepe beeld van het 'goede gezin', worden in de verdediging gedrongen.

bron: Uit het boek 'Het Hite-rapport over het gezin - Ouders, kinderen, liefde, haat, seksualiteit' door Shere Hite; Oorspronkelijke titel: 'The Hite Report on the Family - Growing Up Under Patriarchy'; Uitgeverij Anthos, Baarn; 1994