Homoseksualiteit & bevrijding
Denkt u bovendien aan het taboe op de incest als oorzaak van angst en geweld: als ik naast een onbekende zit wiens aanwezigheid mij een vaag, ergerlijk gevoel van vrees geeft en me een afwerende houding doet aannemen, kan ik opmerken dat ik deze persoon identificeer met een beeld van een familielid dat ik altijd begeerde maar dat verboden was door het taboe op de incest. Dergelijke identificaties zijn aan de orde van de dag, hoewel men zich er gewoonlijk niet van bewust is. Als wij van jongs af aan zonder problemen onze bloedverwanten konden liefhebben, zouden we ook de anderen gemakkelijker liefhebben (en in feite zullen wij in de vrije menselijke gemeenschap allemaal broers en zusters zijn). Het is absurd dat degenen die ons het leven geven niet tot de eersten behoren die, met ons, van ons lichaam genieten. De Macht als gigantische, concrete projectie van de vaderfiguur zal alleen instorten als hij die eraan onderworpen is de vader niet langer seksueel zal vrezen. De overwinning op de taboes zou niet leiden, zoals Sade vertelt, tot de bevestiging van het egoïsme en de haat; haar, wedijver en egoïsme vormen ons dagelijks brood, en deze maatschappij blijft gebaseerd op de seksuele onderdrukking. [...]
Voor het kapitaal is het noodzakelijk dat androgynie en homoseksualiteit onderdrukt blijven. Zolang de homo-erotiek veroordeeld, veracht, bespot, verdrongen wordt, zal de maatschappij haar leden altijd kunnen chanteren, iedereen bedreigen met schande en beledigen die door zich te bevrijden zou ontdekken homoseksueel te zijn. Uit angst flikker genoemd te worden, doet de laffe burger liever alsof hij een strikt observante heteroseksueel is. Zo heerst het kapitaal over de lafaards. [...]
In de loop der tijden werden de homoseksuelen in enkele steden niet langer levend verbrand, maar in het openbaar opgehangen en verbrand wanneer de dood was ingetreden (dit gebeurde bij voorbeeld in vele Italiaanse centra als Milaan, Bologna, Aviano, Ferrara, Rome, Triest, Osimo, Collalto en in Valtellina). Het 'misdrijf der sodomie' ging weer behoren tot de misdrijven waarbij het toegestaan was tijdens het proces van martelingen gebruik te maken om de beschuldigde en zijn 'medeplichtigen' bekentenissen af te dwingen. [...]
De personen die verdacht werden van homoseksualiteit werden vaak vreselijk gestraft ook wanneer directe bewijzen voor hun 'schuld' ontbraken. In Venetië werd iemand in 1282 beschuldigd van 'sodomie' en veroordeeld tot het verlies van beide ogen, hoewel men er niet in was geslaagd hem een bekentenis af te dwingen. [...] In Milaan kregen de homoseksuelen rond het einde van de vijftiende eeuw een brandmerk op hun voorhoofd. Als gevolg hiervan werd sinds die tijd iemand die zijn haar zó droeg dat het zijn voorhoofd bedekte 'sodoma' genoemd en de pony 'copriculo' (letterlijk: kontbedekking). [...]
In het Spanje van de dertiende eeuw werden de homoseksuelen veroordeeld tot castratie en steniging. Het waren Ferdinand van Aragon en Isabella van Castilië die in 1479 de brandstapel invoerde. [...] In 1730 werd in Amsterdam (nu het homoseksuele centrum van Europa) tegen tweehonderd mannen en jongens een proces gevoerd wegens 'sodomie': zevenenvijftig van hen werden ter dood veroordeeld. Er was toen in Holland een ware jacht op 'sodomieters' gaande: de straten werden behangen met aanplakbiljetten en plakkaten die de bevolking opriepen om iedereen bij de autoriteiten aan te geven die ervan verdacht werd homoseksueel te zijn. [...] De uitroeiing van de homoseksuelen werd dus altijd begaan door de kerkelijke autoriteiten aan de zijde van de burgerlijke; en ook nu nog is de Kerk, direct of indirect, verantwoordelijk voor de antihomoseksuele onderdrukking. [...]
Links - en vooral de PCI (de Italiaanse communistische partij), maar evenzeer alle organisaties die zich revolutionair noemen - heeft zelfs nooit een dergelijke 'beschermende' houding tegenover ons homo's aangenomen {pas nu 'veranderen' de zaken...}: het heeft de homoseksualiteit altijd zonder omwegen onderdrukt, haar ontkend door de harde en viriele figuur van de produktieve, duidelijk reproduktieve arbeider te verheerlijken. [...] Al diegenen van ons die tijdelijk tot die groeperingen [militant links] hebben behoord kennen heel goed het totaal van vernederingen en frustraties dat het militant-zijn van een flikker in heteroseksueel links vormt. Links heeft alles gedaan om onze beweging te verstikken [...]. [...] Voor de grote en kleinere partijen is het voortaan noodzakelijk ook de homoseksuelen voor zich te winnen. Ik geloof dat zelfs Stalin zich, op dit punt, niet in zijn graf zou omdraaien.
bron: Uit het boek 'Homoseksualiteit & bevrijding' door Mario Mieli; Uitgeverij De Arbeiderspers, Amsterdam; Oorspronkelijke titel: 'Elementi di critica omosessuale' (Turijn, 1977); 1982