In de knop gebroken - Een pedofiel legt uit hoe zijn verwrongen geest werkt

From Brongersma
Revision as of 11:38, 17 October 2013 by Admin (talk | contribs) (Created page with "[Amy:] Als therapeut kreeg ik gemakkelijk contact met slachtoffers van seksueel misbruik. Maar pas toen ik me voor het eerst herinnerde dat ik zelf was misbruikt - ik was toen...")
(diff) ← Older revision | Latest revision (diff) | Newer revision → (diff)
Jump to navigation Jump to search

[Amy:] Als therapeut kreeg ik gemakkelijk contact met slachtoffers van seksueel misbruik. Maar pas toen ik me voor het eerst herinnerde dat ik zelf was misbruikt - ik was toen zesentwintig - besefte ik waarom. [...]

Hij [pedofiel 'Alan'] heeft een paar keer zelfmoord proberen te plegen op heel bizarre manieren - door een tandenborstel in te slikken en ook eens met stukjes vloertegels. [...] Hoe vreselijker hun misdrijf, des te minder de bewakers geneigd zijn gevangenen tegen zichzelf te beschermen. Sommige bewakers maakten Alans zelfmoordpogingen relatief gemakkelijk door op kritieke momenten de andere kant op te kijken. Andere bewakers speelden een actievere rol door hem 's nachts aan te vallen of door uiterst gewelddadige gedetineerden over zijn misdrijven te vertellen. [...]

Het gebeurt [bij misbruikte kinderen] dat jongens in de prepuberteit erecties hebben die hun leeftijdgenoten nog niet kennen en dat prepuberale meisjes al orgasmen ervaren omdat ze zo vroeg met seks te maken krijgen. [Erecties en orgasmes kunnen niet misbruikte kinderen net zo goed krijgen.] [...]

Ik kon me toen niets herinneren van wat er voor mijn dertiende was gebeurd. Ik wist niet meer naar welke school ik was geweest of waar we hadden gewoond. Als tiener dacht ik dat mensen logen als ze beweerden dat zij nog wisten wie ze als leerkrachten op de lagere school hadden gehad. Ik dacht dat niemand zich zulke dingen uit zijn jeugd kón herinneren. [...]

Een van de verdrietigste had te maken met bewakers die een nieuwe zestienjarige gevangene aanspoorden om een andere gedetineerde (die hij eigenlijk best mocht) op zijn gezicht te slaan. Als hij met die klap zijn neus kon breken, had hij een pakje sigaretten verdiend. Toen ik de jongen de volgende dag ontmoette, zat hij een sigaretje te paffen. [...]

[Alan:] Jongens die in de gevangenis vanaf hun zestiende tot hun twintigste alleen maar worden geslagen, verkracht en misbruikt, belanden als levende tijdbommen weer in de maatschappij. Ze zijn nog steeds pedofiel, alleen zijn het nu pedofielen die zich willen wreken op de in hun ogen sadistische en onrechtvaardige wereld.

bron: Uit het boek 'In de knop gebroken - Een pedofiel legt uit hoe zijn verwrongen geest werkt' door Dr. Amy Hammel-Zabin; Standaard Uitgeverij | Elmar, Antwerpen | Rijswijk; Nederlandstalige editie: 2004; Oorspronkelijke titel: 'Conversations with a pedophile'; 2002