Moderne Don Quichot is Marokkaan met sterke voorkeur voor herenseks

From Brongersma
Jump to navigation Jump to search
The printable version is no longer supported and may have rendering errors. Please update your browser bookmarks and please use the default browser print function instead.

Achter de sluiers van de islam blijkt Noord-Afrika een paradijs voor de herenliefde, een walhalla van mannelijke lijfelijkheid. Wie de juiste connecties heeft, kan in vrijwel in elke stad in de Maghreb en het Midden-Oosten zijn eigen gayscene ontdekken. Reeds honderden jaren lang kwamen reizigers en schrijvers uit de Oriënt terug met sappige verhalen over sodomie en pederastie. Velen van hen gaven zich daar toegewijd aan over, denk aan de dagboeken van Flaubert, Proust, Mann, Goethe.

Ook ons land kent zulke schrijvers. Uit het geheime dagboek van Hans Warren blijkt zijn affectie voor een 'beeldschone' Marokkaanse jongen, die als krijgsgevangene van de Duitsers in een kamp in het Zeeuwse Borssele zat. Jan Hanlo beschrijft deze dwangarbeiders als jongens met een 'profiel als een woestijngazelle'. In zijn boek Go to the Mosk lezen we hoe Hanlo gedurende zijn reis door Marokko gefascineerd raakte door een twaalfjarige Mohamed; een straatschoffie dat hem wijsmaakt dat-ie wees is en die zijn dagen doorbrengt met het 'fak- fak' doen met mannen.

Tussen haakjes: de aantrekking was niet altijd louter eenzijdig: met zijn blonde kop en knalblauwe ogen gold de witte homoman in Noord- Afrika als een soort Germaanse godenzoon.

[Verder noemde Benzakour in zijn Mosse Lezing als Marokko-bezoekers dan wel als Marokkanen-liefhebbers: Pier Paolo Pasolini, Jean Genet, Michel Foucault, Eugène Delacroix, André Gide, Paul Bowles, Hans Warren en Pim Fortuyn.]

bron: Artikel 'Moderne Don Quichot is Marokkaan met sterke voorkeur voor herenseks' door Mohammed Benzakour; www.youtube.com/watch?v=EfmlO4uDd90; Ingekorte versie van de Mosse Lezing 2014; NRC Handelsblad; 20 september 2014