Storm in een glas Pepsi

Even zat de hele wereld op het puntje van de stoel: Michael Jackson, de eeuwige maagd, een pedo! [...] Als het nou nog meisjes waren geweest... De tijden dat Jerry Lee Lewis zijn populariteit in Engeland in een klap tot nul zag teruggebracht, toen bekend werd dat zijn echtgenote z'n nichtje was en nog geen veertien lentes telde, zijn allang voorbij. Er lag niemand wakker toen Bill Wyman zijn Mandy vond, en de binkies van Bros konden rekenen op groeiend aanzien toen in publikaties gewag werd gemaakt van de drukte rond hun hotelkamers, waar minderjarige huppelkutjes in rotten van vier stonden opgesteld om zich van hun maagdenvliesjes af te laten helpen. Zelfs de veroordeling van Chuck Berry voor het prostitueren van een minderjarig deerntje stond het succes van het pikante deuntje over zijn 'Ding-a-ling' niet in de weg. Maar een jongetje, ja, dat mag niet. [...]

Wat mij vooral schokte was weer eens te merken hoe kwaliteitskranten en officiële nieuwsbulletins onmiddellijk spreken van 'misbruik', 'vergrijp' en 'ontucht', zodra een volwassene iets met een kind heeft, terwijl die vriendschap of liefde juist heel mooi en zuiver kan zijn, ook als er sprake is van lichamelijke handelingen. Dat hoor je tenminste wel eens. Stel dat Michaels stoeipartijen waren uitgelopen op een blaasconcert voor piccolo en fluit, wat dan nog? Ik ben voor elke vorm van liefde 'waarbij de ander er ook plezier in heeft'. [...]

En zelfs als ie jongetjes in z'n droomland had gelokt en tegen hun wil vastgebonden en afgetuigd met een zwart maskertje voor en daarna wild genomen - Michael Jackson had zoveel miljoenen kinderen vreugde gebracht met z'n muziekjes dat ie er af en toe best eentje een slapeloze nacht mocht bezorgen.

bron: Column 'Storm in een glas Pepsi' door Jan Rot; Nieuwe Revu; 8/15 september 1993