Van grotemensenporno tot kinderporno

Op 1 maart 1996 werd de strafmaat verhoogd van drie maanden tot vier jaar. Men vond kinderporno een te ernstig misdrijf om met drie maanden te volstaan. Maar er zat meer achter die twaalfvoudige (!) verhoging. Door die hogere strafmaat werden voorlopige hechtenis en huiszoeking mogelijk. In de Tweede Kamer was Schutte, GPV, - het Geweten van de Kamer - de enige die dit een minder nette manier van handelen vond.

Ik moet het trouwens ook nog hebben over 'virtuele' (denkbeeldige) kinderporno, waarbij seksueel misbruik niet echt plaats vindt, maar waar minister Korthals [VVD] (Justitie) nu al bang voor is. Er is hier en daar een neiging om ook virtuele afbeeldingen van kinderporno strafbaar te stellen. De reden zou zijn "het voorkomen van schade als gevolg van het in omloop brengen van beeldmateriaal dat seksueel misbruik suggereert". Zou vadertje staat dan ook niet wat bezorgder moeten zijn over beeldmateriaal dat geweld en moord suggereert?

Het aloude argument om zinnenprikkeling van waarnemers te beletten komt snel weer boven tafel. Het onderwerp kinderporno vormt maar een klein deeltje van de Strafwet, maar het is wel een deeltje dat altijd op de voorpagina's komt. Voor de meeste politici is het daarmee kennelijk een te hete materie geworden voor een zorgvuldig afgewogen oordeel. Een taak voor de NVSH die toch altijd een duidelijke horzel wilde zijn? of op z'n minst voor de nieuwe Sekstant.

bron: Artikel 'Van grotemensenporno tot kinderporno' door Philip de Bouwmeester (pseudoniem van Frits Wafelbakker); De Nieuwe Sekstant; najaar 1999