Waarom naakt in de kunst blootgewoon is, volgens schrijver Ted van Lieshout

From Brongersma
Revision as of 15:07, 26 February 2020 by Admin (talk | contribs)
(diff) ← Older revision | Latest revision (diff) | Newer revision → (diff)
Jump to navigation Jump to search

Een gewone kunstgids is 'Bloot' niet, al was het maar omdat Van Lieshout hem heeft vormgegeven als brievenroman. Je leest een e-mailcorrespondentie tussen hemzelf en ene Frank Oldekerk, een medewerker van het Amsterdams Stadsarchief. De twee bespreken een blootboek in wording, bedoeld voor kinderen, maar gaandeweg betwijfelen ze steeds meer of het thema zich wel leent voor zo'n jong publiek. Verder is 'Bloot' een autobiografie: Van Lieshout geeft veel intiems prijs, terwijl Oldekerk zich - tot ergernis van de schrijver - juist angstvallig op de vlakte houdt. Tot slot is 'Bloot' bij vlagen ook een essay over pedofilie, waar Van Lieshout al eerder met mildheid over heeft geschreven. [...]

Is die verpreutsing kwalijk?
"Dat vind ik wel, omdat het de vrijheid beknot om je bloot te geven en naar bloot te kijken. Op internet zijn er al filters­­ voor de jeugd en wie weet kun je straks voor je eigen echtgenoot een filter plaatsen, zodat hij niet naar porno kan kijken. In ieder geval kan het zo zijn dat je moreel gedwongen wordt om terughoudend naar bloot te kijken en het niet mooi te vinden.["] [...]

"In het boek lever ik soms commentaar op verhalen uit de Bijbel, bijvoorbeeld over Lot die met zijn dochters naar bed gaat. Zo'n verhaal is duidelijk door mannen geschreven, niet door vrouwen. Dat is heel wezenlijk. In een boek voor de jeugd zou ik nooit dit soort kritiek op religie uiten, want dan zouden ouders vinden dat ik op hun stoel ga zitten. Ook daarom kun je een boek als dit nauwelijks voor de jeugd maken."

Maakt het veel verschil, schrijven voor volwassenen of kinderen?
"Volwassenen zijn veel behoudender dan kinderen. Ze kunnen dit soort fusion-boeken heel slecht aan. Is het wel of geen roman, dat willen ze weten! Het feit dat ik ook kinderboeken schrijf, is best een handicap. Ik word niet helemaal serieus genomen. Maar ik blijf het toch allebei doen.["]

bron: Interview 'Waarom naakt in de kunst blootgewoon is, volgens schrijver Ted van Lieshout' door Sander Becker; www.trouw.nl/cultuur-media/waarom-naakt-in-de-kunst-blootgewoon-is-volgens-schrijver-ted-van-lieshout~b7ad9762/; Trouw; 26 februari 2020