Wat heeft het voor zin om een boek te schrijven voor een onbereikbaar publiek?

Als ik geaccepteerd zou willen worden als schrijver voor volwassenen, zal ik boeken voor volwassenen moeten blijven schrijven, en ik weet (nog steeds) niet of ik dat wil. Ik vind het helemaal niet leuk om jonge lezers buiten te sluiten, maar heb soms wel het gevoel dat ik kinds word als ik wéér een boek moet maken binnen de grenzen die het kinderboek van nature aan zichzelf stelt. Zo'n grens, die je feitelijk jezelf oplegt, ligt bijvoorbeeld bij expliciet seksuele scènes. Die laat ik niet toe, niet eens per se omdat kinderen die niet zouden mogen lezen, maar om de praktische reden dat volwassenen zo'n boek niet voor hun kind kopen, en wat heeft het voor zin om een boek te schrijven voor een onbereikbaar publiek?

bron: < Na 'Mijn meneer' > door Ted van Lieshout; tedvanlieshout.wordpress.com/2012/05/19/na-mijn-meneer/; tedvanlieshout.nu; 19 mei 2012