Alle opvoeders kregen er genadeloos van langs in Het geminachte kind van Guus Kuijer

Alle opvoeders kregen er genadeloos van langs in Het geminachte kind van Guus Kuijer uit 1980. Hij gaat te keer tegen pedagogisch gerichte schrijvers zoals bijvoorbeeld Jan Terlouw. Het kind moest weer kind zijn. En opnieuw begon de discussie over de kinderhoofdjes heen, en men praat nog steeds. Guus Kuijer schrijft over de ontkinderlijkte seksualiteit in zijn boek. Hij stelt dat de mens zijn jongen met behulp van pijn tot zelfbewustzijn brengt. Maar identiteit is gevaarlijk, dus het moet soortbewustheid zijn. Er is een samenhang tussen individualisering en op orgasme gerichte seksualiteit bij de volwassene. Met andere woorden: volwassenen denken bij seksualiteit puur aan neuken en orgasme en zijn vooral extreem orgasmegericht om vooral niet kwetsbaar te zijn. Maar kinderen zijn daar helemaal niet mee bezig. Je kunt kinderen niet voorbereiden op iets dat "als beschamende onzin wordt ervaren en wat ook beschamende onzin is."

bron: Artikel 'Tobben over Jan, mijn vriend - Homo's in kinderliteratuur' door S. K. [edit]; XL; oktober 1994