En najagen van wind - Alex Verburg

Alex Verburg heeft na zijn roman 'Het huis van mijn vader' nu een nieuwe roman geschreven met de titel 'En najagen van wind'. Dit boek is ook weer behoorlijk autobiografisch. In hoeverre precies weet je natuurlijk nooit helemaal. Het boek vertelt over Peters (Alex) werk bij het blad 'Lavendel' dat eigenlijk voor 'Libelle' staat, waar Alex jaren lang journalist voor is geweest. De relatie die Alex als 13-jarige met zijn bijlesleraar had komt ook af en toe weer ter sprake. Ook interessant is het kijkje in de keuken bij Libelle en hoe de marktwerking het daadwerkelijk journalistieke werk om zeep helpt. Omdat te veel citeren uit een boek niet zonder toestemming mag heb ik het gelaten bij twee fragmenten betreffende de pedofiele relatie die overigens in zijn vorige roman al ruimschoots is beschreven.

'Over Olaf zeker.'
Oei, daar gingen ze. 'Ook ja.'
'Nou, daar denk ik nog steeds zo over.'
'Dat mag.'
'Hij had met z'n tengels van je af moeten blijven.'
'Hoe komt het toch dat je het allemaal zo goed weet?'
'Ik heb genoeg van dit soort verhalen gehoord.'
'Ik laat me door jou geen ander verleden aanpraten, Karin. Als ik ook maar enigszins het gevoel zou hebben dat hij me heeft gebruikt voor zijn eigen gerief, dan zou ik het je nu zeggen. Maar dat is niet zo. Hij heeft me veel gegeven en zijn vriendschap was me dierbaar.'
'Hij was je bijlesleraar, Peet!'
'Ja, en het ging meteen stukken beter met mij op school.'
'Als het je allemaal zo goed heeft gedaan, waarom mocht niemand er dan van weten?'
'Omdat dat gevolgen zou hebben, ik was niet gek.'
'Maar later mocht het ook niet.'
'Nee, er zijn inderdaad dingen die ik zo persoonlijk, zo delicaat vind ook, dat ik ze graag voor mezelf houd. Mag ik? Ik heb het jou verteld, als eerste. In vertrouwen. En dat heb je geschonden, klaar. Dus bedankt, ik heb mijn lesje geleerd.'

[...]

'Wat vinden de kinderen van hem?'
Ze begon te lachen. Job had laatst staan kijken terwijl ze lagen te vrijen, en had gevraagd of hij later ook haren tussen z'n bips kreeg, net als Fred.
'Weet je dat ik helemaal niets van jou snap, Karin?'
Als een kat sprong ze op de kast. 'Wij hebben hier in huis geen geheimen voor elkaar en er gaat geen deur op slot,' blies ze. 'Als de kinderen willen kijken, dan willen ze kijken.'

• En najagen van wind; Alex Verburg; Uitgeverij De Arbeiderspers - Amsterdam - Antwerpen - 2004

bron: 'En najagen van wind, van Verburg' door 'anoniem'; Digitale Nieuwsbrief Vereniging MARTIJN; 14 augustus 2004