Kinderen, volwassenen en seksualiteit

From Brongersma
Jump to navigation Jump to search

Door: Medewerker Martijn?

Tegenwoordig kom je niet meer zo gauw mensen tegen die openlijk verkondigen dat seksualiteit vies, slecht of gevaarlijk is. Ook de ooit wijd verbreide opvatting dat kinderen vóór de pubertijd [puberteit] geen seksuele gevoelens hebben, wordt algemeen als achterhaald beschouwd. Toch worden erotische of seksuele relaties tussen kinderen en volwassenen door velen beschouwd als ongewenst en worden mensen die hiernaar verlangen gewantrouwd. Is dat terecht?

Nee, zegt de vereniging Martijn. Dat is níet terecht. Vriendschap tussen een volwassene en een kind, waarbij ook een plaats is ingeruimd voor wederzijds gewenste erotiek en seksualiteit, kan juist heel verrijkend zijn. Voor volwassene en kind.

Voorlichters van de vereniging Martijn komen u graag persoonlijk vertellen waarom zij ervan overtuigd zijn dat zulke relaties - meestal pedofiele relaties genoemd - bestaansrecht hebben en OK zijn. Een overtuiging gebaseerd op feiten, op argumenten en - niet te vergeten - op gevoelens. Gevoelens van volwassenen en gevoelens van kinderen. Gevoelens van liefde, genegenheid en tederheid.

Als voorbereiding op een gesprek geven wij in deze brochure vast wat informatie en stellen we enkele van de vaak tegen pedofiele relaties geuite bezwaren ter discussie.

Om te weten waar we over praten eerst een paar definities:

Pedofilie

"Pedofilie" komt uit het Grieks en betekent letterlijk "houden van kinderen". Pedofielen zijn dan ook mensen die van kinderen hóuden. Mensen die van kinderen houden, daarom graag met kinderen omgaan en de erotische en seksuele gevoelens die ze daar bij ervaren niet onderdrukken, maar ze bewust beleven in de wetenschap dat deze gevoelens niet slecht zijn, maar alles te maken hebben met warmte en vriendschap.

Pedofielen voelen zich aangetrokken tot kinderen juist omdat het kínderen zijn. Ze voelen zich aangetrokken tot de leefwereld van kinderen, tot de ongeremdheid, de openheid, de vrolijkheid en de schoonheid van kinderen. En kinderen voelen zich aangetrokken tot pedofielen. Misschien omdat ze die ervaren als volwassenen die oprecht in ze zijn geïnteresseerd. Het is een wederzijdse betrokkenheid waardoor vriendschappen ontstaan tussen kinderen en volwassenen. Pedofiele vriendschappen.

Seksualiteit

Seksualiteit: aaien en knuffelen, strelen, zoenen en stoeien, lief vinden, verliefd worden, opgewonden raken, vrijen, je eigen lichaam en je eigen geslacht ontdekken. Seksualiteit is méér dan alleen maar neuken. En: seksualiteit is géén geweld.

Als pedofielen zeggen dat ze seks met kinderen willen, bedoelen ze meestal niet dat ze met kinderen willen neuken, zeker niet met jonge kinderen (al was het maar omdat die daarvoor letterlijk te klein zijn), maar dat ze kinderen willen aaien, kusjes willen geven, willen kriebelen. Op hun bol en op hun buik en, inderdaad, op hun piemeltje of kutje.

Seksualiteit is een bron van vreugde en genot. Ook voor kinderen.

Tot zover definities. Nu een aanzet tot discussie:

Macht

Veel mensen wijzen pedofiele relaties af vanwege het verschil in macht tussen kinderen en volwassenen. Een relatie, gebaseerd op wederzijds vertrouwen en respect, tussen een volwassene en een kind zou alleen al daardoor zonder meer onmogelijk zijn. Wie macht heeft maakt daar misbruik van, is de redenering.

Gek genoeg wordt deze redenering nooit toegepast op een andere relatie tussen volwassenen en kinderen waarin een groot verschil in macht bestaat: die tussen ouders en (hun) kinderen. De macht van ouders over kinderen - vele malen groter dan die van pedofielen over hun vriendjes of vriendinnetjes - is kennelijk geen beletsel voor een relatie van, meestal toch, vertrouwen en respect.

Maar waarom zouden ouders dan géén misbruik maken van hun macht en pedofielen wel? Omdat ouders van kinderen houden en pedofielen niet? Of omdat ouders, in tegenstelling tot pedofielen, geen seksuele gevoelens voor hun kinderen hebben?

Is er dan toch iets mis met seksualiteit?

Angst

Angst is een slechte raadgever. Toch leert een kritische beschouwing van de argumenten die in discussies over pedofilie vaak worden gehanteerd dat angst voor seksualiteit bij het innemen van de standpunten vaak een grotere rol speelt dan rationele overwegingen. Ook bij mensen van wie je anders zou verwachten: artsen, psychiaters, psychologen, maatschappelijk werkers en - niet in de laatste plaats - juristen. Hoe anders is het te verklaren dat hun argumenten vaak op de meest simpele wijze te weerleggen zijn en dat zelfs absurditeiten niet altijd worden geschuwd?

Voorbeelden?

Hier komen ze:

Zelf beslissen

Kinderen beneden een bepaalde leeftijd kunnen, zo wordt gezegd, over zo iets ingrijpends als seksualiteit niet zelfstandig een beslissing nemen. Ze kunnen immers de gevolgen niet overzien? Een redelijk standpunt, zou je zeggen.

Totdat je in een interview met een vooraanstaand kinderoncoloog leest, dat hij in bepaalde gevallen zelfs zeer jonge kinderen zelfstandig laat beslissen of er al dan niet - via euthanasie - een eind aan hun leven gemaakt moet worden. Kennelijk een respectabel standpunt, want protesten blijven uit. Is euthanasie dan minder ingrijpend dan seksuele omgang?

Of is er toch iets mis met seksualiteit?

Onderwijs

Van een officier van justitie is de bewering afkomstig dat je kinderen niet in aanraking mag brengen met dingen waar ze uit zichzelf niet zo gauw mee in aanraking zullen komen. Een op het eerste gezicht wellicht plausibele bewering.

Tot je je realiseert dat de consequentie hiervan is dat het onderwijs dan maar moet worden afgeschaft. Want wat gebeurt daar ánders dan kinderen in aanraking brengen met dingen waar ze uit zichzelf niet zo gauw in aanraking mee komen?

Soort

Een laatste voorbeeld betreft - weer - een officier van justitie die een verdachte verwijt dat hij, als pedofiel, niet houdt van kinderen als persoon, maar alleen als "soort". Een redelijk verwijt?

Wij vinden van niet.

De bovenstaande voorbeelden van toch op z'n minst merkwaardige redeneringen vormen slechts een greep uit een overvloed aan - opzettelijk? - verkeerde voorstellingen van zaken, drogredenen en absurditeiten die in discussies over kinderseksualiteit en pedofilie vaak zonder blikken of blozen worden gedebiteerd.

Martijn probeert gezond verstand hier tegenover te stellen.

Of proberen wij alleen ons eigen straatje schoon te vegen?

Wij gaan er graag met u over in discussie.

bron: Concept-tekst voorlichting door een medewerker van Martijn?; 1 januari 1992